گاواژ چیست؟

برخی از بیماری ها و حوادث، افراد را فلج می کند و مجبور می شوند در بیمارستان ها و خانه بمانند. در این شرایط مراقبت از افراد برای جلوگیری از بدتر شدن کیفیت زندگی و افزایش شانس درمان بسیار مهم است. مراقبت از بیمارانی که توانایی بلع را از دست داده اند یکی از چالش های مراقبت از بیماران بستری در بیمارستان است. مراقبت از بیماران گاواژی؛ آموزش تغذیه صحیح از طریق گاواژ، جلوگیری از تجمع مخلوط در ریه و بروز درد فشاری، وظیفه اصلی پرستار بیمار یا پرستار سالمند است.

سوند معده یا (NG tube) چیست ؟

لوله معده لوله ای است که در هنگام نفخ، غذا را به بدن می برد. در این مدت بیمار نمی تواند غذا بخورد یا آب بنوشد. لوله گاستروستومی یک لوله بلند و نازک است که غذا را از طریق بینی به معده می فرستد. این لوله از مواد نرم و انعطاف پذیر ساخته شده است. در برخی موارد بیمار با کاتتر از بیمارستان مرخص می شود و لازم است پرستار بیمار دستورالعمل هایی را در مورد نحوه مراقبت از بیماران مبتلا به گاواژ از طریق لوله معده بدانید.

گاواژ چیست؟

غذا یکی از نیازهای اساسی هر انسانی است. گاهی اوقات به دلیل بیماری های خاص، بی اشتهایی، اختلالات دهان، جراحی و … نمی توان این نیاز اساسی را با تغذیه خوراکی تامین کرد و باید از روش های تغذیه لوله ای استفاده کرد که به آن گاواژ می گویند. . معمولا با این روش لوله از طریق بینی وارد معده می شود. تغذیه لوله ای کوتاه مدت و بلندمدت است اما در اغلب موارد پس از مدت کوتاهی، فرد توانایی تغذیه از راه دهان را به دست می آورد و به حالت عادی باز می گردد.

محلول گاواژ چیست؟

غذایی که از طریق لوله وارد معده یا روده می شود محلول نامیده می شود. محلول های گاواژ را می توان به صورت دستی یا تجاری تهیه کرد. راه حل های تجاری شامل کربوهیدرات ها، پروتئین ها، چربی ها، ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز بدن است. طرز تهیه محلول های خانگی گاواژ بیمارستانی به این شکل است که موادی مانند گوشت، شیر، برنج، موز، عسل را با هم میکس کرده و از یک صافی رد می کنند. سپس از لوله گاواژ آن را به بیمار می دهند.

افراد نیازمند دریافت گاواژ

زمانی که بیمار از نظر جسمی قادر به خوردن غذا از طریق دهان نباشد، دچار سوء تغذیه شدید و کاهش وزن و آتروفی عضلانی می شود، در این زمان با کمک ویزیت پزشک در منزل تغذیه با لوله و گاواژ برای بیمار تجویز می کند.

برخی از شرایطی که در آن بیمار نیاز به گاواژ دارد نشان داده شده است:

اختلالات عصبی

بیماری های حاد ایدز

بیماری سیستیک فیبروزیس

آسیب های خاص مغز

آسیب های خاص در صورت و مری

بیماری های تنفسی

جراحی فک و صورت

آسیب نخاعی

بی اشتهایی در نارسایی احتقانی قلب یا سرطان

زنان باردار که گرفتگی شدید را تجربه می کنند

در مواردی که متابولیسم بدن بسیار بالاست مانند سوختگی شدید

بیماری که از کمبود انرژی-پروتئین یا اختلال رشد رنج می برد

نحوه مراقبت از بیماران گاواژی در منزل

گاهی به دلیل مشکلات دیگری مانند ناتوانی در بلع ناشی از سکته مغزی، Als، بیماری های عصبی عضلانی و غیره، بیمار نیاز به تغذیه از طریق لوله بینی معده (لوله معده) دارد. این روش برای مدت طولانی 4-6 هفته برای بیمار مناسب است و در صورت ادامه مشکل بلع، پزشک روش دیگری را برای تغذیه انتخاب می کند. در این صورت با ایجاد یک icu  در منزل (پرستاری ویژه ) برای بیماران مبتلا به گاواژ باید کارهای زیر را انجام دهید:

اطمینان حاصل می کند که لوله بینی معده در جای خود قرار دارد و آن را به سمت جلو هل می دهد.

نظارت مستمر بر وضعیت بیمار و ایجاد عملکرد لوله و مراقبت از دهان و بینی و رعایت بهداشت بیمار امری ضروری و لازم است.

پایش مداوم عوارض احتمالی و برداشتن لوله به موقع برای اذیت نشدن بیمار از وظایف پرستار است.

نحوه کاهش فشار داخل شکم بیمار گاواژی

ممکن است پزشک به شما بگوید که فشار معده سالمندان را با تخلیه هوا قبل و بعد از غذا کاهش دهید. برای کاهش فشار، لوله را برای مدت زمانی که پزشک تجویز کرده است ببندید و به آرامی با مایع موجود در معده مخلوط کنید. برای شستشوی لوله تغذیه و جلوگیری از انسداد باید 30 تا 60 میلی لیتر آب گرم به هر تغذیه یا دارو اضافه شود. در مورد افزایش یا کاهش مصرف آب با پزشک خود صحبت کنید. سالمندانی که از کمبود آنزیم لاکتاز رنج می برند (کسانی که پس از مصرف شیر دچار سوزش سر دل و اسهال می شوند باید از قرص لاکتاز یا سایر لبنیات استفاده کنند).

کاری که خانواده بیمار گاواژ باید انجام دهند، تعیین پرستار بر اساس نیاز بیمار و تعیین تکلیف پرستار وظیفه خصوصی در منزل بیمار است. در صورت نیاز به راهنمایی برای تصمیم گیری در این زمینه، از مشاوره رایگان خدمات پرستاری در منزل ارسطو می توانید بهره مند شوید.

نحوه دادن دارو به بیماران گاواژی

اگر داروی بیمار به صورت قرص است، ابتدا آن را در 1 سی سی آب گرم حل کنید، سپس دارو را در 3 سرنگ بکشید، لوله تغذیه را باز کرده و دارو را به کمک یک سرنگ کاملا استریل وارد گاواژ کنید.

مراقبت از بیمار گاواژی در زمان پریدن غذا به داخل ریه

مقداری غذا یا استفراغ در ریه های بزرگسالان می تواند باعث اسهال شود. اگر بیمار نفس می کشد یا تنفس مشکل دارد، باید فوراً غذا دھی را قطع کنید، بیمار را روی زمین بگذارید و با پزشک تماس بگیرید. اگر بیمار استفراغ کرد پس از یک ساعت دوباره تغذیه او را شروع کنید.

تفاوت لاواژ و گاواژ

1- گاواژ

تغذیه غذا و تغذیه مایعات به معده از طریق لوله را گاواژ گویند. یکی از کاربردهای این کار، تغذیه بیمارانی است که نمی توانند غذا را از طریق دهان مصرف کنند.

کاربرد: تغذیه بیماران با سطح هوشیاری پایین با استفاده از لوله معده.

2- لاواژ

لاواژ فرآیند تخلیه محتویات معده یا شستشوی معده است.

کاربرد:

– لاواژ معمولاً برای افرادی که سم بلعیده اند یا بیش از حد دارو یا الکل مصرف کرده اند استفاده می شود.

– برای تمیز کردن دستگاه گوارش قبل از جراحی نیز استفاده می شود.

بررسی مداوم بیمار و برقراری عملکرد لوله

اگر از لوله بینی معده برای کاهش فشار معده استفاده شده باشد، معمولاً با ساکشن متناوب و فشار کم همراه است. در صورت استفاده برای تغذیه، نوک آن در فواصل تغذیه مسدود می شود. قبل از دادن هر دارو یا مایعی و انجام سرم تراپی در منزل، باید مطمئن شوید که لوله در محل مناسب قرار گرفته است. در صورت برداشتن تصادفی لوله پس از جراحی مری یا معده، تعویض آن باید توسط پزشک انجام شود. مقدار تمام مایعات، غذا و مواد شوینده باید به دقت ثبت شود. هر 6 ساعت یکبار با سالین شستشو دهید تا بیمار با ترشحات دچار کاهش الکترولیت نشود. مقدار، رنگ و نوع تمام ترشحات باید هر 8 ساعت بررسی و ثبت شود.

چگونگی خارج کردن لوله گاواژ در منزل

24 ساعت قبل، قرار دادن متناوب لوله برایجلوگیری از حالت تهوع، استفراغ یا نفخ شکم لازم و ضروری است.

لوله را با 10 میلی لیتر آب یا سالین بشویید.

هنگام برداشتن لوله از دستکش استفاده کنید.

15 تا 20 سانتی متر را به آرامی از لوله جدا کنید. در این زمان انتهای لوله به مری می رسد. بقیه لوله را به سرعت از سوراخ بینی بیرون بکشید.

اگر لوله به راحتی بیرون نیامد نباید فشاری وارد کرد و مشکل را به پزشک گزارش داد.

پس از برداشتن لوله، قسمت بیرون آورده شده را با پارچه بپیچید، زیرا دیدن این منظره ممکن است برای بیمار خوشایند نباشد. در عین حال از ایجاد لکه بر روی لباس بیمار و لباس خود شما جلوگیری می کند. شستشوی دهان پس از برداشتن لوله بسیار مهم است.

نشانه های مهم در زمان مراقبت از بیماران گاواژی

در صورت مشاهده مشکل سریعاً از یک تیم خدماتی درخواست اعزام آمبولانس به محل کرده و بیمار را به مرکز بهداشت برسانید.

در صورت بروز علائم خونریزی معده مانند استفراغ، مدفوع خونی یا ترشح خونی از پگ سریعا با پزشک معالج تماس گرفته و دستور العمل های لازم را اجرا کنید.

در صورت بروز علائم انسداد روده مانند تهوع، استفراغ، تورم وجود یک پزشک حاذق در کنار بیمار و کمک گرفتن از راهنمایی های او امری مهم است.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/گاواژ-چیست؟/

آموزش مراقبت از پگ معده peg

هنگامی که بیمار به دلایل مختلف نمی تواند غذا را به اندازه کافی و به طور کامل از طریق دهان مصرف کند، گاستروستومی یک عمل جراحی است که در آن سوراخی در معده برای تحویل غذا و مایعات ایجاد می کند. یکی از روش های دایمی گاستروستومی، قرار دادن پیگ معده است که پرستار سالمند باید از دستورالعمل های مراقبت از آن اطلاع داشته باشد.

اگر بخواهیم مزایای این روش را بیان کنیم باید گفت که این روش تغذیه را بهبود می بخشد، کم هزینه بوده و راحت تر از لوله تغذیه است و از همه مهمتر می توان از بیمار در منزل مراقبت کرد.

در این روش، یک لوله تغذیه انعطاف پذیر از طریق دیواره شکم وارد معده می شود. در مسیر پگ معده غذا، آب یا دارو مستقیماً بدون عبور از دهان و گلو وارد معده خواهند شد.

تعریف پگ معده

بریس معده که به پگ معده هم معروف است یک وسیله جراحی بوده که برای باز کردن مسیر معده استفاده می شود تا غذا وارد معده شود. هنگامی که بیمار بیش از دو هفته در بلع مشکل دارد و نمی تواند غذای مورد نیاز خود را به صورت خوراکی ببلعد، شستشوی معده می تواند به رساندن غذا، نوشیدنی و دارو به طور مستقیم به معده بیمار در طول فرآیند کمک کند. در حقیقت پگ معده راهی را برای رساندن مکمل‌ های معده، غذا، نوشیدنی و دارو به صورت مستقیم به معده بیمار فراهم می کند.

متعلقات پگ معده

پگ معده یک دستگاه جراحی است که برای ایجاد مسیری به معده برای رساندن غذا استفاده می شود. اجزای این پگ به شرح زیر است:

1. آداپتور
2. کلمپ
3. سپر نگه دارنده
4. سپر داخلی
5. نوک قارچی کاتتر

لوله گذاری پگ چگونه انجام می شود؟

پزشکان از آندوسکوپ برای باز کردن یک مسیر کوتاه و مستقیم از طریق پوستِ ناحیه بالای شکم، به معده استفاده می کنند.

در این روش، پزشک می تواند با خیال راحت یک لوله تغذیه را در معده قرار دهد. عموماً برای این کار به بیمار داروی آرامبخش تزریق می کنند و آن را به عنوان یک بی حس کننده موضعی در می آورند.

قبل از لوله گذاری، آنتی بیوتیک به بیمار تزریق می شود. بیمار می تواند در همان روز یا روز بعد از لوله گذاری از بیمارستان مرخص شود. سپس شما می تولنید با کمک مراکز خدماتی و اعزام آمبولانس به محل بیمار خود را به راحتی به منزل منتقل کنید.

لوله پگ بیشتر برای چه بیمارانی به کار می رود؟

این روش برای کسانی که مشکل بلع دارند، گرسنه نیستند یا نمی توانند غذای کافی را از طریق دهان مصرف کنند، استفاده می شود.

بسیاری از بیمارانی که سال ها تحت PEG اختلالات بلع قرار گرفته اند و در مراکز مختلف تحت درمان هستند پس از برداشتن PEG به حالت اولیه خود بر می گردند. پس دیگر نباید نگران این مشکل بود.

مراقبت از لوله PEG

پس از ثابت کردن پگ، در محل قرار دادن لوله، بانداژ می بندند. البته پس از یک یا دو روز، پانسمان برداشته می شود.

سپس محل لوله باید با آب و صابون رقیق شسته شود. محل قرارگیری لوله باید بین شستشوها خشک نگه داشته شود. شما می توانید این کار را به مراکز خدماتی و پرستاری بسپارید تا تزریقات در منزل را به خوبی برایتان انجام دهند.

پس از آن، بیمار نیازی به بانداژ کردن یا بستن محل لوله گذاری ندارد.

حال این سوال برای بیشتر ما پیش می آید که چگونه بیمار از طریق پگ معده تغذیه می شود؟ آیا بیمار می تواند از طریق دهان بخورد یا بنوشد؟

غذا و مایعات رقیق شده از طریق لوله PEG به معده بیمار تزریق می شود.

اگر بیمار در بلع مشکل دارد (مثلاً به دلیل بیماری پارکینسون یا سکته مغزی)، قوانینی وجود دارد که از تغذیه خوراکی جلوگیری می کند. در این موارد ممکن است بیمار اجازه دریافت غذا از طریق دهان را نداشته باشد.

برخی از بیماران پس از لوله گذاری می توانند از طریق دهان بخورند و بنوشند، اما این موضوع مهمی است که باید با ویزیت پزشک در منزل به آن اطمینان پیدا کنید.

عوارض گذاشتن پگ معده

لوله گذاری PEG عوارضی دارد که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

درد در ورودی و محل لوله گذاری

نشت محتویات معده در اطراف لوله

خارج شدن لوله از جای خود در برخی موارد

عملکرد ناقص لوله

عفونت های احتمالی محل لوله گذاری

آسپیراسیون (بردن محتویات معده به ریه ها)

خونریزی و سوراخ شدن (سوراخ غیرمنتظره در دیواره روده)

بهتر است علائم را برای پزشکان توضیح دهید تا بتوانند مشکلاتی را که بیماران تجربه می کنند شناسایی کنند.

نکات مهم در مراقبت از پگ معده

طول عمر پگ معده چقدر است؟ هر چند وقت یکبار تعویض لازم به نظر می رسد؟ چگونه این لوله ها را جدا کرده و برداریم؟

لوله های پگ معده ممکن است ماه ها و گاهی سال ها باز بمانند. اما به دلایلی مانند شکستن یا توقف پس از استفاده طولانی مدت، نیاز به تعویض دارند.

معمولا هر پگ برای حداقل 10 ماه موثر است.

گاهی اوقات پزشک به بیمار می گوید که هر سال برای بررسی وضعیت خود به او مراجعه کند.

اگر لوله پگ ​​شکسته یا مسدود شده باشد، باید تعویض شود، در غیر این صورت می توان سال ها از آن استفاده کرد.

جراح می تواند به راحتی لوله را بدون تزریق مسکن یا بی حسی موضعی خارج یا جایگزین کند.

البته در برخی موارد، پزشک ترجیح می دهد قبل از انجام این کار از تزریق آرام بخش یا آندوسکوپی استفاده کند. در برخی از این موارد پزشک از خانواده بیمار می خواهد تا با اجاره دستگاه اکسیژن ساز کار خود را کاملتر کند تا خدایی ناکرده در حین جراحی در منزل خطری بیمار را تهدید نکند..

پزشک لوله را برمی دارد و سپس لوله را جایگزین می کند یا در صورت عدم نیاز، برش پوست را می بندد.

پس از برداشتن لوله، محل به سرعت بسته می شود. بنابراین اگر لوله به طور تصادفی از جای خود خارج شد، باید سریعاً اقدامات لازم انجام شود.

مراقبت از پگ معده بعد از جایگذاری

باید دقت زیادی به درجه بندی لوله کرد تا هنگام حرکت به داخل یا خارج از معده از چشم پنهان نشود.

قبل از شروع تغذیه روزانه، لوله باید 360 درجه به چپ و راست بچرخد تا از چرخش آسان لوله و عدم چسبندگی اطمینان حاصل شود.

اگر بیمار در رختخواب دراز کشیده باشد برای جلوگیری از لخته شدن خون، پاهای خود را بالا نگه دارید و حرکت دهید. در این موارد اگر نیاز به درمان زخم بستر داشت هر چه سریعتر او را مداوا کنید.

• تغذیه

با مشورت یک متخصص تغذیه، به بیمار خود یک رژیم غذایی ترکیبی بدهید که قند کم، پروتئین و کالری زیاد دارد.

وعده های غذایی کوتاه و مکرر (هر 3 ساعت به مقدار توصیه شده) توصیه می شود.

از نوشیدن مایعات همراه غذا خودداری کنید.

قبل از هر بار تغذیه، غذای باقی مانده در معده را با سرنگ بکشید و اندازه بگیرید و اگر حجم آن بیش از 100 میلی لیتر بود، یک بار به بیمار غذا ندهید و در صورت تکرار به پزشک اطلاع دهید.

در طول تغذیه و یک ساعت پس از آن، بیمار باید در حالت درازکش پایین بنشیند تا از رفلاکس مری یا نارسایی آن جلوگیری شود.

ممکن است پزشک از شما بخواهد که فشار معده بیمار را با آزاد کردن هوا قبل و بعد از تغذیه کاهش دهید و باید درب لوله را تا زمانی که پزشک برای کاهش فشار تجویز کرده باز نگه دارید.

بهتر است مایع تهیه شده برای غذا به آرامی در مدت 0.5-1 ساعت به وسیله نیروی جاذبه وارد معده شود. تغذیه سریع از طریق لوله باعث افزایش نارسایی (بازگشت) از معده به روده می شود.

30 تا 60 میلی لیتر آب گرم باید بعد از هر بار تغذیه یا مصرف دارو ریخته شود تا لوله تغذیه از غذا پاک شود و از گرفتگی آن جلوگیری شود.

با پزشک خود در مورد افزودن یا کاهش مقدار آب در رژیم غذایی خود صحبت کنید.

در بیماران مبتلا به کمبود آنزیم لاکتاز (افرادی که پس از مصرف شیر دچار تهوع و اسهال می شوند) باید از لبنیات جایگزین استفاده شود.

لوله معده را در دسترس بیمار قرار ندهید.

مراقبت از آسپیراسیون

برگشت غذا یا استفراغ در ریه ها می تواند باعث اسهال شود. اگر بیمار مبتلا به اسهال است، باید بلافاصله غذا را قطع کنید، بیمار را به پهلو بگذارید و با پزشک تماس بگیرید. تا تجویز و معاینه پزشک باید تغذیه بیمار را به طور کامل متوقف کنید.

خدمات پرستاری در منزل ارسطو به شما این اطمینان را می دهد که با کادری مجرب و حرفه ای بتواند شما را در این امر خطیر یاری کند.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/آموزش-مراقبت-از-پگ-معده-peg/
• چه غذاهایی از طریق پگ معده میتوان داد

ساکشن ترشحات بیمار

یکی از مشکلاتی که اکثر خانواده ها پس از ترخیص بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی با آن مواجه هستند، مراقبت از آنها در منزل است. بیمارانی که مشکلات تنفسی دارند یا از لوله تراکئوستومی استفاده می کنند نیاز به ویزیت پزشک و ساکشن دارند. البته انجام این کار در خانه کمی سخت است و ممکن است اعضای خانواده نتوانند از عهده آن برآیند. به همین منظور اکثر مراکزی که خدمات مراقبتی ارائه می کنند، علاوه بر سرم تراپی در منزل، خدماتی مانند پانسمان زخم، ساکشن و مراقبت از بیمار را نیز انجام می دهند.

فیلم ساکشن ریه

برای مشاهده اطلاعات بیشتر در مورد فیلم ساکشن ریه ویدیو زیر را با دقت مشاهده کنید:

ساکشن چیست؟

ساکشن روشی برای پاکسازی ترشحات با استفاده از فشار منفی و با کمک یک کاتتر ساکشن با اندازه مناسب است. این روش ممکن است توسط یک پرستار سالمند یا تیم پزشکی در مواقع اضطراری یا به عنوان بخشی از مراقبت از بیمار انجام شود.

هدف از ساکشن دهانی حفظ رطوبت و سلامت حفره دهان بیمار و یا از بین بردن خون و استفراغ در مواقع اضطراری است. همچنین هدف از ساکشن تراشه، پاکسازی ترشحات ریه در بیمارانی است که نمی توانند به طور موثر برای پاکسازی ترشحات ریه سرفه کنند. ممکن است بیمار کاملاً هوشیار باشد یا سطح هوشیاری او کاهش یافته باشد. ساکشن ترشحات مجاری هوایی بیمار را پاک کرده و راه های هوایی را برای جلوگیری از آتلکتازی ثانویه و انسداد باز می کند و اکسیژن رسانی موثر و کافی را به وجود می آورد.

روش های ساکشن حلق و ریه در منزل

چهار روش برای ساکشن ترشحات راه هوایی وجود دارد که می توان به صورت زیر آن ها را دسته بندی کرد:

• ساکشن بینی

در شستشوی بینی، لوله ای حاوی ذرات ریز به داخل بینی وارد می شود. این نوع ساکشن در صورت وجود مخاط داخلی زیاد یا مسدود شدن مجاری بینی با ترشحات، مفید خواهد بود.

• ساکشن دهانی

برای ساکشن ترشحات دهان معمولاً از نوک یک لوله پلاستیکی نسبتاً سخت با دسته مکش استفاده می کنند. هنگامی که بیمار به دلیل ناتوانی در بلع مایعات یا غذا قادر به دفع ترشحات ریوی با سرفه یا آسپیراسیون از دهان نباشد، ساکشن دهانی مفید است.

• ساکشن نازوفارنکس و حنجره (ساکشن حلق)

یک لوله پلاستیکی نازک و انعطاف پذیر یا  کاتتر از راه بینی یا دهان به حلق و پشت گلو وارد می شود. این نوع ساکشن زمانی استفاده می شود که ترشحات در پشت گلو جمع شده و بیمار قادر به بلع یا سرفه نباشد.

• ساکشن عمیق

با ساکشن قوی می توان ترشحات ته تنفس بیمار را خارج کرد. این روش اغلب با استفاده از یک سیستم تهویه مانند لوله تراکئوستومی انجام می شود. در این نوع ساکشن، مخاط از انتهای نای در ریه ها و محلی به نام کارینا (قسمتی که نای به دو نایژه تقسیم می شود) جمع آوری و خارج می شود. این روش طبق ویزیت پزشک در منزل در شرایط اورژانسی اتفاق می افتد که ترشحات را نمی توان با روش های دیگر خارج کرد و بیمار مضطرب و احساس افسردگی می کند.

نکات مهم هنگام ساکشن

روش همکاری  و علت انجام ساکشن را برای بیمار توضیح دهید.

محیط و تجهیزات لازم را آماده کنید.

بهتر است در صورت امکان از کاتترهای کوچکتر استفاده کنید.

ضخامت راه هوایی در بزرگسالان نباید از نصف قطر داخلی راه هوایی تجاوز کند.

برای آماده سازی بیماران چه بزرگسال یا کودکان برای ساکشن ابتدا به بیمار اکسیژن 100% داده و مقدار fio2 را به 10% در نوزاد افزایش دهید. این کار 30 تا 60 ثانیه قبل از ساکشن به ویژه برای بیماران هیپوکسیک توصیه می شود.

ساکشن حلق و ریه بیمار

فرآیند حذف ترشحات و مخاط از بینی، گلو، نای و دهان را خلط می گویند. این عمل توسط ابزاری به همین نام انجام می شود. به دلیل تجمع مخاط در بینی، دهان، حلق و نای در بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی، راه هوایی مسدود شده و تنفس دشوار می شود.

علاوه بر این، کسانی که به هر دلیلی از سرفه و خلط رنج می برند، ممکن است روند تنفس را با مشکل مواجه کنند. ساکشن بیمار در هر دوی این موارد مهم است.

علت ساکشن چیست ؟

هدف از ساکشن ممکن است کمک به حذف مواد زائد مانند خون، مایع استفراغ شده و مخاط از مجاری تنفسی افرادی باشد که نمی توانند سرفه کنند. همچنین در بیماران با سطح هوشیاری پایین، ساکشن باعثحفظ رطوبت در ناحیه تنفسی، دفع مایعات از دهان و سیستم تنفسی به ویژه ریه ها و حلق می شود. بیماری هایی مانند کرونا دلتا نیاز به ساکشن ریه دارند.

افراد نیازمند به ساکشن حلق و ریه

افرادی که به ساکشن حلق و ریه نیاز دارند عمدتاً زنان، مردان، سالمندان، کودکان و نوزادان مبتلا به بیماری های تنفسی یا افرادی با سطح هوشیاری پایین هستند. همانطور که اشاره کردیم افرادی که به دلیل تجمع مخاط در مجاری تنفسی مشکل ورود هوا به ریه دارند باید از ساکشن به مدت روزانه سه یا چهار بار استفاده کنند.

برای انجام این عمل باید از افراد حرفه ای استفاده شود. این افراد باید میزان ساکشن مورد نیاز هر بیمار را به خوبی تشخیص دهند. مکش نامناسب باعث ماندن مقداری خلط در مجاری تنفسی می شود. خلط باقی مانده باعث عفونت های تنفسی و ریوی شده و وضعیت بیمار بدتر می شود.

به خاطر داشته باشید که برای خروج خلط از مجرا های تنفسی نباید به صورت افراطی از ساکشن استفاده کرد. زیرا شدت مکش بالا می تواند تولید خلط را افزایش دهد. این به نوبه خود باعث انسداد بیشتر راه های هوایی و افزایش تنگی نفس بیمار می شود. ساکشن بیمار در موارد زیر قابل استفاده است:

• افزایش سرفه های بیمار
• مشکل بیمار در تنفس
• صدای تنفس بسیار سریع در بیمار
• شنیدن صدای غرغر هنگام نفس کشیدن بیمار

اگر بیمار مشکوک به ساکشن باشد. (این امکان وجود دارد که آب یا غذا به جای گلو وارد ریه های بیمار شود.)

عوارض ساکشن

هیچ مانعی برای ساکشن ریه و حلق وجود ندارد. نیازهای بیمار اولویت ساکشن را تعیین می کند. ساکشن هم مانند سایر درمان ها عوارض و خطراتی دارد. پزشک سابقه بیمارانی مانند برادی کاردی، هیپوکسی و غیره را ارزیابی خواهد کرد و اقدامات احتیاطی انجام خواهد شد.

در نهایت، اگر مزایای استنشاق بیشتر از خطرات باشد، یک دستگاه استنشاقی تجویز می شود. اگر فرد مسن باشد، فردی با عنوان پرستار سالمند در منزل و فردی آموزش دیده کمک خوبی برای او خواهد بود.

نکات مهم در مورد انجام ساکشن ترشحات بیمار در منزل

از نظر خدمات پرستاری در منزل ارسطو در مورد ساکشن ترشحات ریوی بیمار یک نکته مهم وجود دارد. اکثر افرادی که اکثرا از اقوام و دوستان بیمار هستند، با در نظر گرفتن وضعیت بیمار خروپف یا خس خس و سایر صداهای بیمار، تصور می کنند که با ساکشن بیمار در منزل این حالت برطرف می شود. علت ایجاد صدا تشخیص داده می شود و نحوه حذف آن باید توسط پرسنل پزشکی انجام شود. ساکشن ریوی خانگی تنها زمانی قابل  انجام است و موثر است که ترشحات در گلوی بیمار باشد و با ساکشن خارج شود و اگر علت آن ادم ریوی یا ترشحات درون خود ریه باشد قابل انجام نیست و باید فرد به بیمارستان منتقل شود. توجه داشته باشید که ساکشن بیمار در منزل و حتی در یک مرکز درمانی یک روش خاص و مهم است و عدم درک بیمار از ساکشن و نحوه استفاده از دستگاه ساکشن می تواند او را در معرض خطر قرار دهد. در نتیجه راه هوایی منجر به تنگی نفس می شود و نرسیدن اکسیژن و هوا به بیمار باعث مرگ او خواهد شد، بنابراین به دلیل اهمیت این موضوع، راه هوایی بیمار باید همیشه باز باشد و اکسیژن رسانی انجام شود.

راهنمای انجام ساکشن

خودتان را معرفی کنید و هویت بیمار را تایید کنید. روش را توضیح دهید و رضایت بیمار را جلب کنید.

بیمار را بررسی کنید و مطمئن شوید که ساکشن لازم است.

تمام تجهیزات و ابزارهای لازم برای انجام دادن کار را آماده کنید.

بهتر است بیمار را به آهستگی در وضعیت عمودی قرار دهید.

پالس اکسیمتری را به بیمار وصل کنید.

دست هایتان را بشویید.

از وسایل حفاظتی مانند دستکش، پیش بند و محافظ چشم استفاده کنید.

کاتتر ساکشن را به شیلنگ ساکشن وصل کنید.

کاتتر را به آرامی وارد ورید کرده و از فشار منفی برای خارج کردن کاتتر استفاده کنید.

کاتتر و دستکش را در ظرف ضایعات عفونی قرار دهید و خط مکش را با سرم بشویید.

آنچه را که انجام می دهید و مشاهده می کنید در پرونده بیمار ثبت و گزارش کنید.

برای جلوگیری از آسیب به لایه مخاطی نای، مکش کم عمق و سبک توصیه می شود و زمان هر سیکل ساکشن نباید بیش از 15 ثانیه باشد.

ساکشن بیمار گاهی اوقات می تواند یک اورژانس پزشکی باشد، مراقبین بیمار باید توجه داشته باشند که اگر راه هوایی بیمار به دلیل ترشحات و اجسام خارجی مسدود شده باشد و سطح اکسیژن کاهش یابد، قطعاً بیمار از هوش می رود و احتمال خفگی بیمار وجود دارد در چنین مواقعی حتماً در اسرع وقت با مرکز اورژانس 115 تماس بگیرید تا اقدامات فوریت های پزشکی انجام شود و در صورت عدم وجود اورژانس پزشکی، ما می توانیم با اعزام آمبولانس به محل بیمار شما را از خطر احتمالی نجات دهیم.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/ساکشن-ترشحات-بیمار/

برای زخم بستر چه پمادی خوب است؟

یکی از روش های سنتی درمان بستر، به ویژه در مراحل اولیه، استفاده از پماد است. این محلول می تواند از ایجاد زخم جلوگیری کرده و از گسترش عفونت زخم بستر جلوگیری کند. برای محافظت و درمان زخم بستر انواع پمادها وجود دارد که انتخاب آنها بر عهده پزشکان متخصص است. در واقع هر یک از پمادهای رایج با توجه به اثربخشی و ترکیب آنها برای درجات مختلف زخم بستر مناسب است. اگر شما هم سالمندی در منزل دارید که به خاطر بیماری خاص قادر به حرکت نیست و به این عارضه مبتلا شده است می توانید با کمک ویزیت پزشک در منزل برای بهبود او تلاش کنید.

پماد برای خوب شدن سریع زخم / برای زخم بستر چه پمادی خوبه

برای خوب شدن سریع زخم‌ها، پمادهایی که به محض تماس با پوست سریعاً وارد زخم شده و به ترمیم و بهبود آن کمک می‌کنند، بسیار مفید هستند. برای مثال، پمادهایی شامل عوامل ضد التهاب و ضد عفونی مانند بتادین و نئومایسین قابل استفاده هستند. همچنین، پمادهای حاوی مواد مرطوب‌کننده مانند آلوئه ورا و پروپیلن گلیکول، می‌توانند به تسریع فرآیند ترمیم زخم بسیار کمک کننده باشند. با این حال، بهتر است برای روند سریع تر خوب شدن زخم با متخصص زخم در ارتباط باشید و از خوب شدن کامل زخم بیمار اطمینان کامل حاصل کنید.

درجات زخم بستر

زخم بستر درجه ۱: ناحیه زخم قرمز رنگ بوده و در زمان لمس کردن حس گرمی را می توان فهمید. در پوست های تیره تر، این حالت می تواند به رنگ آبی یا بنفش و در مجموع کبود باشد. ممکن است فرد از سوختن، درد یا خارش ناحیه شکایت کند.

زخم بستر درجه ۲: این ناحیه آسیب بیشتری دیده است و ممکن است بیمار در محل زخم بستر باز، خراش یا تاول را تجربه کند. فرد از درد زیاد شکایت دارد و ممکن است پوست اطراف زخم تغییر رنگ دهد.

زخم بستر درجه ۳: زخمی شبیه زخم سوراخ شده به دلیل آسیب به لایه زیرین پوست ایجاد می شود.

زخم بستر درجه ۴: این ناحیه به شدت آسیب دیده و دارای زخم های گسترده و بزرگی است. ماهیچه ها، تاندون ها، استخوان ها و مفاصل می توانند درگیر این زخم شوند. در این مرحله، عفونت می تواند خطر بالایی بیمار را تهدید کند.

بهترین پماد زخم بستر سطح یک

در حال حاضر برای سطوح زخم بستر سطح پماد BRIAR بهترین پماد می باشد.

برای تهیه این پماد می توانید با شرکت ما در ارتباط باشید.

پمادهای مناسب برای زخم بستر

استفاده از پمادهای مختلف و داروهای موضعی برای محافظت و درمان زخم بستر استفاده می شود. این داروها به صورت پمادهای معمولی یا پانسمان های تخصصی آغشته به این مواد روی زخم قرار می گیرند و زخم را محافظت و التیام می بخشند. استفاده از پمادهای معمولی بدون نظر پزشک و خودسرانه توصیه نمی شود، زیرا استفاده از هر یک از این پمادها تا حد زیادی به میزان آسیب بیمار و شرایط پزشکی وی بستگی دارد. در ادامه با چند نمونه از پمادهای مناسب برای زخم بستر آشنا می شویم:

 پماد سیلور سولفادیازین

پماد سیلور سولفادیازین برای پیشگیری یا درمان عفونت های باکتریایی پوست تجویز می شود. گفته می شود این روغن به زخم بستر  و زخم های پا کمک می کند. این روغن با از بین بردن باکتری هایی که باعث عفونت های پوستی می شوند می تواند به خوبی بیمار را درمان کند.

مواد زیر تضمین می کند که استفاده از پماد سیلور سولفادیازین برای زخم بستر انتخاب مناسبی خواهد بود به شرطی که هر یک از شرایط زیر قبل از استفاده تحت نظر پزشک بررسی و تجویز شود:

1- خانم هایی که در دوران باردار یا در دوران شیردهی قرار دارند.

2- اگر به هر دارویی حساسیت دارید. مهم است که این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید، به خصوص اگر قبلاً به هر یک داروی سولفونامید  واکنش آلرژیک داشته اید. سولفونامیدها عمدتاً برای درمان عفونت ها استفاده می شوند.

3- اگر در عملکرد کلیه یا کبد خود مشکل دارید.

4- زمانی که کمبود گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز در بدن شما تشخیص داده شده است. این یک اختلال ژنتیکی است که در آن بدن فاقد آنزیم G6pD است. افراد مبتلا به این اختلال پس از خوردن غذاهای حاوی لوبیا (مبتلا به فاویسم) دچار مشکل می شوند.

5- هر وقت شخص داروی دیگری مصرف می کند، به ویژه داروهای بدون نسخه یا داروهای گیاهی و مکمل ها باید در زمان استفاده از این پماد نهایت دقت را داشته باشد.

• نحوه استفاده از پماد سیلور سولفادیازین

قبل از استفاده، برگه اطلاعات سازنده داخل بسته بندی را مطالعه کنید. این جزوه حاوی اطلاعاتی در مورد پماد و لیست کاملی از عوارض جانبی است که ممکن است در هنگام استفاده از آن تجربه کنید.

بسته به دلیل استفاده از پماد، ممکن است به شما گفته شود که چند بار در هفته (روزانه یا چند بار در روز)بهتر است به کار ببرید. ولی پزشک معالج حتما به شما می گوید که چند بار باید از پماد استفاده کنید و این اطلاعات روی برچسب بسته بندی نیز نوشته می شود تا فراموش نکنید.

ممکن است هنگام استفاده از پماد سیلور سولفادیازین  از شما خواسته شود که دستکش استریل بپوشید. در این صورت خطر عفونت بیشتر کاهش می یابد.

• مشکلات بعد استفاده از پماد سولفادیازین برای زخم بستر

خارش یا سوزش: اگر این حالت ادامه داشت، با پزشک خود صحبت کنید.

برجستگی های قرمز روی پوست: در اسرع وقت از پزشک معالج مشورت بگیرید.

تغییر در برخی از نتایج آزمایش خون (تغییر رنگ پوست): اگر از پماد در مناطق وسیعی از بدن خود یا برای مدت طولانی استفاده کنید، پزشک آنها را بررسی می کند. اگر در طول دوره درمان احساس بیماری کردید، با پزشک خود صحبت کنید و نظر او را جویا شوید.

 پماد موپیروسین

پماد موپیروسین یک کرم موضعی است که برای درمان عفونت های جزئی پوست استفاده می شود. عملکرد این کرم از بین بردن باکتری ها و عامل های بیماری است.

قبل از استفاده از پماد موپیروسین برای زخم بستر و برای اینکه ببینید آیا درمان خوبی است یا خیر، با پزشک خود صحبت کنید مخصوصا زمانی که جز افراد زیر باشید:

1- خانم های باردار یا زمانی که در دوران شیردهی هستید؛ اگرچه نشان داده نشده است که پماد موپیروسین برای کودکان مضر است، اما هنوز مهم است که در مورد آن با پزشک صحبت کنید.

2- افرادی که مشکلات کبدی دارند.

3- اگر تا به حال به هر دارو یا حتی یک محصول پوستی واکنش آلرژیک داشته اید.

پماد فوسیدیک اسید

پماد فوسیدیک اسید و فوسیدات سدیم، داروهای ضد باکتریایی هستند که اگر عفونت در ناحیه کوچکی باشد معمولاً به سرعت برطرف می‌کنند. اگر عفونت گسترده تر باشد، ممکن است به قرص های آنتی بیوتیک و آماده سازی داروی مایع خوراکی احتیاج پیدا کنید.

اگر ناحیه زخم همزمان ملتهب و عفونی شده، پزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند که حاوی فوسیدیک اسید و یک عامل ضد التهابی مانند هیدروکورتیزون (با نام تجاری Fucidin) یا بتامتازون (با نام تجاری Fucibet و Zemacort) به صورت ترکیبی باشد.

• چگونه باید از پماد اسید فوزیدیک برای زخم بستر استفاده کنیم؟

قبل از شروع درمان، برگه اطلاعات سازنده داخل بسته را مطالعه کنید این برگه اطلاعاتی در مورد نحوه استفاده از محصول و لیست کاملی از عوارض جانبی که ممکن است در استفاده از آن تجربه کنید را در اختیار شما قرار می دهد.

از این محصول دقیقاً باید طبق دستور و نظر پزشک معالج استفاده کنید. مراقبت از سالمند در منزل تهران باید با دقت لایه نازکی از کرم را روی ناحیه آسیب دیده بمالد و به آرامی ماساژ دهد.

توجه کنید که از پماد سه تا چهار بار در روز استفاده کنید، مگر اینکه چیز دیگری به شما گفته شود.

به یاد داشته باشید که پس از استفاده از پماد، دست های خود را به طور کامل بشویید (مگر اینکه از پماد برای درمان دست های خود استفاده کنید).

از این پماد فقط طبق دستور پزشک استفاده کنید.

بیش از 10 روز از پماد یا کرم استفاده نکنید.

• آیا استفاده از پماد اسید فوزیدیک برای زخم بستر می تواند مشکل ایجاد کند؟

استفاده از پماد اسید فوزیدیک برای آکنه گاهی اوقات می تواند باعث تحریک شود، اما معمولاً خفیف است و مشکلی برای بیمار ایجاد نمی کند. واکنش های آلرژیک نادر است. اگر احساس سوزش کردید، در اسرع وقت با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. اگر علائمی را تجربه کردید که فکر می کنید ممکن است در نتیجه استفاده از پماد باشد، با پزشک خود تماس بگیرید و از او راهنمایی بخواهید.

درمان‌های تخصصی زخم بستر

گزینه های درمانی خاص برای درمان زخم بستر بر طبق آسیب و شدت بیماری مورد بحث قرار می گیرد. پس از برداشتن پوست دردناک از محل زخم، کار کمی دشوارتر شده و ممکن است شامل مراحل زیر باشد:

از بین بردن فشار از روی ناحیه دردناک اولین و مهمترین اقدامات است.

با در نظر گرفتن پوشش های مخصوص از زخم بستر مراقبت کنید.

مصرف دارو (مانند آنتی بیوتیک برای درمان عفونت) در برخی از موارد به بیمار توصیه می شود.

زخم را تمیز نگه دارید.

برداشتن بافت آسیب دیده، بیمار یا مرده (آسیب بافتی) کمک بزرگی به بهبود بیماری است.

پوست سالم را به ناحیه زخم بستر بچسبانید.

زخم بستر را با فشار منفی درمان کنید.

مطمن شوید که مواد مغذی کافی به ناحیه زخم بستر می رسد.

با توجه به شیوع و مستعد بودن بیماری، بهتر است برای بهبود روند بیماری از پزشک یا پرستار متخصص در منزل استفاده شود تا بیماری خطرناک نباشد. شما می توانید از خدمات پرستاری در منزل ارسطو برای درمان فوری زخم بستر کمک بگیرید.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/برای-زخم-بستر-چه-پمادی-خوب-است؟/

دیالیز در منزل

کلیه نقش مهمی در دفع مایعات اضافی از بدن و پاکسازی سموم از خون دارد. اگر به دلایلی کلیه ها قادر به انجام این وظیفه بسیار خطیر در بدن نیستند شما باید از خدمات دیالیز در منزل یا مراکز دیالیز استفاده کنید. اگر کلیه ها از کار بیفتند و نتوانند خون را تصفیه کنند، سطح مواد مضر و مایعات اضافی در بدن افزایش می یابد. متأسفانه اگر این مواد مضر با دیالیز از بدن خارج نشوند، اتفاقات بسیار خطرناک و حتی کشنده ای رخ می دهد.

بسیاری از بیماران به دلیل نارسایی کلیه و سایر بیماری های کلیوی، مقادیر زیادی مواد زائد مانند اوره و کراتینین در بدن خود دارند. پزشکان مواد شیمیایی مختلف را با نمونه گیری خون در منزل اندازه گیری و آزمایش می کنند تا تشخیص دهند که چه زمانی دیالیز نیاز است. با توجه به آلودگی بیمارستان‌ ها و احتمال ابتلا به انواع بیماری‌های عفونی، توجه بیشتری به بیماران کلیوی برای خدمات دیالیز در منزل شده است. در ادامه به معرفی دیالیز در منزل و عوامل موثر بر هزینه دیالیز خانگی می پردازیم.

روش انجام دیالیز در منزل

هنگام انجام انواع دیالیز می توان به دو نوع همودیالیز و دیالیز صفاقی اشاره کرد. در ادامه به تفصیل به توضیح هر یک و روند دیالیز می پردازیم.

1- انجام همودیالیز در منزل

در حین همودیالیز در منزل یا مرکز درمانی، خون از بدن بیمار وارد دستگاه دیالیز می شود. اجزای دستگاه دیالیز شامل فیلتری به نام غشای دیالیز است. این نوع دیالیز دقیق ترین و مطمئن ترین روش درمانی است. در این روش مقدار خون خارج شده از بدن از طریق دستگاه دیالیز تمیز می شود و از طریق سیاهرگ ها به بدن باز می گردد. متأسفانه، بیشتر درمان ‌ها می ‌توانند خطرات و مشکلاتی را به همراه داشته باشند که به ندرت دارای مزایایی هستند. برخی از مضرات همودیالیز عبارتند از فشار خون پایین، احتمال عفونت خون، اسپاسم عضلانی، کم خونی، مشکلات خواب، بالا بودن سطح پتاسیم خون و در خطرناک ترین موارد می تواند منجر به ایست قلبی شود.

2- انجام دیالیز صفاقی در منزل

در این روش متخصص کاتتر دیالیز صفاقی را وارد بدن بیمار می کند. به این ترتیب از خود بافت های بدن به عنوان فیلتر استفاده می شود. لوله پلاستیکی از دیواره معده وارد روده کوچک شده و پس از آن سرم تراپی در منزل و روی معده تزریق می شود و اطراف روده ها را شسته و مواد زائد را از بدن بیمار خارج می کند. دیالیز صفاقی همچنین می تواند عوارضی مانند افزایش وزن، التهاب صفاق، تب به دلیل عفونت و درد شکم ایجاد کند.

همودیالیز در خانه

اکثر افراد مبتلا به نارسایی کلیه باید دیالیز را در سبک زندگی خود بگنجانند. در این موارد بیماران و اطرافیان ترجیح می دهند برای ایجاد آسایش و راحتی خدمات دیالیز در منزل داشته باشند. به این ترتیب آنها می توانند درمان خود را با کمترین اختلال در زندگی روزمره خود دنبال کنند. به دلیل ازدحام جمعیت در شهرهای بزرگ و تعداد افرادی که هر روز برای استفاده از دستگاه های دیالیز در صف ایستاده اند. همیشه باید ساعت ها را در ترافیک بگذرانند تا به مرکز دیالیز برسند.

با توجه به اینکه چند بار در هفته باید روی بیماران مختلف همودیالیز انجام شود. به همین ترتیب، زمان رفت و آمد و دیالیز با هر مراجعه به مراکز دیالیز طولانی تر خواهد شد. همچنین با توجه به تعداد زیاد مشتریان، ممکن است به همه مسائل بهداشتی توجه کامل نشود که می تواند منجر به شیوع بیماری های خونی مانند هپاتیت شود. پس خانواده های محترم می توانند با ویزیت پزشک در منزل این کار را به خوبی انجام داد.

مزایای دیالیز در منزل

اگر بخواهیم هزینه رفت و آمد و از دست دادن یک روز کاری را بر دوش افرادی که کار می کنند در نظر بگیریم. هزینه دیالیز در مرکز دیالیز بیشتر است. مورد بعدی تسلی دادن به بیمار است. محیط بیمارستان در بهترین شرایط ممکن برای فرد ناامنی ایجاد می کند. به همین ترتیب استفاده از خدمات دیالیز در منزل می تواند به بیمار آرامش دهد. ضمناً به دلیل حضور پزشک متخصص، دیالیز با کیفیت بالاتری انجام می شود. همچنین روند درمان و طول مدت دیالیز را تسریع خواهد کرد.

چرا از دیالیز برای درمان بیماری‌های کلیوی استفاده می ‌شود؟

عملکرد صحیح کلیه ها از تجمع آب و مواد اضافی و سایر ناخالصی هایی که می توانند به بدن آسیب برسانند، جلوگیری می کند. کنترل فشار خون و تنظیم سطوح شیمیایی در خون یکی از مهم ترین نقش های کلیه ها در بدن است. کلیه ها همچنین نوعی ویتامین D را فعال می کنند که جذب کلسیم را افزایش می دهد. هنگامی که کلیه های شما به دلیل بیماری یا آسیب قادر به انجام این کار نیستند، دیالیز به عملکرد طبیعی بدن کمک می کند. بدون دیالیز، نمک و مواد زائد در خون تجمع می کند و بدن را مسموم خواهد کرد، اما دیالیز بیماری ها و سایر مشکلاتی که بر کلیه ها تأثیر می گذارد را درمان نمی کند.

انواع دیالیز

1. همودیالیز: این نوع دیالیز قطعی ترین شکل درمان است. در این روش مواد و مایعات اضافی با استفاده از کلیه مصنوعی از بدن خارج می شود و مقدار خون گرفته شده از بدن با دستگاه دیالیز تصفیه شده و به بدن باز می گردد. برای جریان خون به کلیه مصنوعی، پزشک با جراحی یک اتصال به دستگاه دیالیز ایجاد می کند.

خطرات دیالیز به روش همودیالیز:

کاهش فشار خون

کم خونی

گرفتگی عضلات

مشکل خواب

خارش

میزان پتاسیم بالا در خون

پریکاردیت (التهاب برون شامه قلب)

عفونت خون

ضربان نامنظم قلب

ایست ناگهانی قلب

2. دیالیز صفاتی: در این روش پزشک متخصص با جراحی یک کاتتر دیالیز را وارد حفره شکمی می کند. این کاتتر خون را از طریق یک غشای طبیعی فیلتر می کند. در طول درمان، مایع دیالیز به صفاق تزریق می شود. این فرآیند می تواند چندین ساعت و به مدت 4 یا 6 بار در روز انجام شود.

خطرات عدم انجام دیالیز به روش دیالیز صفاتی:

التهاب صفاق

ضعف عضلات شکم

افزایش قند خون

افزایش وزن

فتق

تب

درد شکم

3. درمان مداوم جایگزینی کلیوی (CRRT): این درمان عمدتا در بخش های مراقبت های ویژه و یا icu در منزل (پرستاری ویژه)  برای بیماران مبتلا به نارسایی حاد کلیوی استفاده می شود. در این روش که دیالیز نامیده می شود، خون از طریق تجهیزات خاصی فیلتر می شود. سپس خون همراه با مایع جایگزینی به بدن باز می گردد. این روش معمولاً روزانه به مدت 12 تا 24 ساعت انجام می شود.

خطرات درمان جایگزینی مداوم کلیه (CRRT):

عفونت

هیپوترمی (سرمازدگی)

کاهش فشار خون

اختلالات الکترولیتی

خون ریزی

تاخیر در بهبود عملکرد کلیه

ضعیف شدن استخوان‌ ها

شوک آلرژیک (آنافیلاکسی)

هزینه دیالیز در منزل وابسته به چه عواملی است؟

هزینه دیالیز خانگی به عوامل مختلفی بستگی دارد. عواملی مانند وجود پزشک متخصص، مدت زمان دیالیز، استفاده از دستگاه دیالیز خانگی قابل حمل و البته تعداد جلسات دیالیز در تعیین هزینه دیالیز خانگی تاثیرگذار خواهد بود. خدمات پرستاری در منزل ارسطو به شما این اطمینان را می دهد که قیمت دیالیز خانگی با توجه به تمام مواردی که ذکر کردیم بسیار مناسب و معقول خواهد بود.

خدمات دیالیز در منزل ارسطو

سطح دیالیز و طول مدت دیالیز و البته تعداد دفعات مراجعه بیماران به بیمارستان ها از دلایل دریافت خدمات در منزل است. اکثر بیماران دیالیزی با وضعیت جسمانی نامناسب و سن بالا به این مراکز مراجعه می کنند و پس از انجام این خدمات نیاز به استراحت دارند. چه چیزی بهتر از استراحت در خانه؟ خدمات دیالیز خانگی با کادری مجرب و بهترین دستگاه دیالیز خانگی آماده خدمت رسانی به تمامی بیماران محترم است.

اگر به خدمات همودیالیز در منزل نیاز دارید، به سادگی در سامانه خدمات خانگی ارسطو به صورت رایگان ثبت نام کنید. خدمات دیالیز خانگی توسط تیم متخصص ما ارائه می شود. در صورت نیاز به دیالیز فوری و تزریقات در منزل، حداقل یک ساعت با دریافت خدمات فاصله خواهید داشت.

خدمات پرستاری ارسطو علاوه بر خدمات دیالیز خانگی با دستگاه های قابل حمل، خدمات دیگری را نیز در زمینه خدمات مراقبتی و پرستاری ارائه می دهد که شامل درمان زخم بستر، خدمات پانسمان زخم در منزل، تزریق ویال و دارو در منزل، همراهی بیماران تا بیمارستان های دولتی، پرستاری و تغذیه سالمندان در منزل، پرستاری و تغذیه کودکان در منزل و…  ما تمام تلاش خود را می کنیم تا تجربه ای عالی در خدمات پزشکی و پرستاری برای شما ایجاد شود.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/دیالیز-در-منزل/

ونتیلاتور چیست؟

شرط اصلی زندگی ما نفس کشیدن است. با این حال، بیماران مبتلا به ریه، قلب، آسم و غیره ممکن است نیاز به استفاده مداوم یا چندین ساعت از دستگاه تنفسی برای بهبود تنفس و وضعیت داشته باشند. در شرایط عادی، ریه های انسان در طول عملکرد طبیعی اکسیژن بیشتری دریافت می کنند. همچنین از سلول هایی که از بدن و بسیاری از ماهیچه ها و ناحیه اطراف قرار دارد محافظت می کند. با این حال، اگر ریه ها در شرایط مختلف و به دلیل بیماری های گوناگون عملکرد طبیعی خود را از دست بدهند، سیستم ایمنی سلول های محافظ زیادی را به سمت ریه ها می فرستد. پس از این، رگ های اطراف ریه ها منبسط می شوند و هوا متفاوت از حالت عادی وارد ریه ها می شود. در چنین مواردی استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی کمبود ظرفیت ریه را جبران کرده و با بهبود جریان هوا از انسداد ریه در بیماران جلوگیری می کند. به طور کلی می توان گفت که این درمان طبی این قدرت را دارد که فرد را پس از عمل های سخت و سنگین مانند جراحی تعویض اندام، جراحی قلب باز و غیره ترمیم کند. این وسیله به نوعی انسان را زنده می کند.

در گذشته، بسیاری از مردم بر این باور بودند که استفاده از دستگاه‌های تنفس مصنوعی تنها در بیمارستان‌ها و مراکز بهداشتی و درمانی امکان‌پذیر است. اگرچه  در حال حاضر اینطور نیست و با اجاره دستگاه اکسیژن ساز به راحتی می توان این خدمات را در منزل هم انجام داد پس امروزه با تولید دستگاه تنفس مصنوعی این امکان برای همه بیماران فراهم شده است. ونتیلاتور دستگاهی است که به هوا اجازه ورود به ریه ها را می دهد و اجازه می دهد تا اکسیژن به راحتی از آن خارج شود. این دستگاه برای افرادی که مشکلات تنفسی موقت یا مزمن دارند مفید است. در این مقاله به معرفی کامل این دستگاه می پردازیم.

دستگاه ونتیلاتور Ventilator چیست؟

دستگاه ونتیلاتور  ventilator (تهویه مکانیکی یا تهویه مصنوعی) را می توان دستگاه تنفسی نامید که برای بیمارانی که مشکلات تنفسی موقت یا دائمی دارند و نمی‌ توانند به تنهایی نفس بکشند، تنفس می دهد.

چند سال پیش، غیرقابل تصور بود که کسی بتواند با یک دستگاه تنفس مصنوعی به زندگی در خانه ادامه دهد. فرض بر این است که همه به جز پرسنل پزشکی مهارت های لازم برای استفاده از این تجهیزات را ندارند. با گذشت زمان بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی نیاز به استفاده طولانی مدت از دستگاه تنفس مصنوعی پیا کردند، از طرفی دیگر تمایلی به ماندن طولانی مدت در بیمارستان ندارند، بنابراین این طرز فکر را تغییر کرد که نمی شود از دستگاه تنفس مصنوعی در خانه برای بهبود بیمار کمک گرفت.  در نتیجه این امر خانواده این بیماران را مجبور می کند تا نحوه استفاده صحیح از ونتیلاتور را در خانه یاد بگیرند. با کمی تمرین، اکثر افراد به عنوان یک مراقبت از سالمند در منزل تهران یا پرستار کودک به راحتی می توانند نحوه مراقبت از بیمار ونتیلاتور را در خانه بیاموزند.

تنفس با کمک یک سیستم عضلانی انجام می شود که حجم قفسه سینه را تغییر می دهد و سپس فشار منفی و مثبت ایجاد می کند. به عبارت دیگر فشاری ایجاد می کند که هوا را به داخل و خارج از ریه ها حرکت می دهد. مهمترین عضله درگیر در تنفس عضله دیافراگم است.

قفسه سینه با حرکات عضلات بین دنده ای زیر دیافراگم و دم منبسط می شود، یعنی انقباض و صاف شدن دیافراگم در این مرحله باعث افزایش دور قفسه سینه می شود و انقباض عضلات بین دنده ای باعث باز شدن دنبالچه و در نتیجه ایجاد شکم خواهد شد. فشار منفی در قفسه سینه باعث ورود هوا به ریه ها شده و از طرفی بازدم در فرآیند تنفس آرام یک عمل غیر ارادی (منفعل) با شل شدن عضلات درگیر در مرحله بازدم صورت می گیرد، در نتیجه انرژی کشسانی که در حفره لگن و سینه ذخیره می شود باعث کاهش حجم قفسه سینه و فشار زیاد خواهد شد و نیروی هوایی تولید شده را به خارج از دستگاه تنفسی منتقل می کند.

اهمیت استفاده از ونتیلاتور در منزل

از آنجایی که ستون فقرات و اعصاب بیمار به کنترل تنفس او کمک می کند، افراد مبتلا به آسیب نخاعی ممکن است به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشند. ونتیلاتور با حرکت دادن دیافراگم، عضلات شکم و دنده ها برای حرکت هوا به داخل و خارج از ریه ها، وظیفه تنفس را بر عهده دارد. کمک دستگاه تنفسی برای این عضلات همچنین به بدن توانایی سرفه کردن و حذف مخاط از ریه ها و گلو را می دهد. مشکلات تنفسی فرد به میزان آسیب، وضعیت عمومی بدن فرد و اینکه آیا فرد به چه مقدار سیگار می کشد بستگی دارد.

مهمترین مزیت استفاده از ونتیلاتور در منزل این است که بیمار در خانه احساس راحتی بیشتری می کند. خانواده او در کنارش هستند و می توانند به او در بهبود بیماری کمک کنند. احساس آرامش و نبود مشکل در محیط خانه برای حل مشکل بیمار ضروری است. علاوه بر این، هزینه های داشتن دستگاه ونتیلاتور (تنفس مصنوعی) برای مصارف خانگی بسیار کمتر از بیمارستان است. همچنین می توانید از خدمات “ویزیت پزشک در منزل” و “ تزریقات در منزل” برای بیمار خود استفاده کنید تا در بهترین شرایط همه مراحل درمان عزیزتان را به پایان برسانید.

انواع دستگاه ونتیلاتور

ونتیلاتور به شدت بیماری تنفسی، سطح هوشیاری بیمار، مدت زمان استفاده و غیره بستگی دارد. بسته به اینکه اشکال مختلفی دارد می توان آن را در چند نمونه زیر طبقه بندی کرد.

1- ونتیلاتور فشار منفی

ونتیلاتور های فشار منفی (Negative Pressure Ventilator)، اولین دستگاه های تهویه مصنوعی محفظه ای شکل هستند که تمام بدن به جز سر و گردن در داخل آن قرار می گیرد. در طی فرآیند استنشاق، هوای اتاق تخلیه شده و فشار منفی در داخل اتاق ایجاد می‌ شود که باعث کشیده شدن و انبساط دیواره سینه خواهد شد.

2- ونتیلاتور فشار مثبت (Positive Pressure Ventilator)

ونتیلاتورهای فشار مثبت که به آنها ونتیلاتورهای بیمارستانی و ونتیلاتورهای خانگی نیز گفته می‌ شود، در محیط‌های توانبخشی و سرپایی، غیرتهاجمی و تهاجمی با استفاده از لوله‌گذاری استفاده می‌ شوند و بازدم فشار ان ها حجم و مدت معمولی را دارد که از نظر ظاهری شبیه هم هستند. در این ونتیلاتورها، در حین عمل تنفس، گاز با فشار مثبت بالاتر از فشار محیط به ریه ها فرستاده شده و باعث انبساط قفسه سینه می شود. در یک ونتیلاتور موثر، نصب لوله تراشه به عنوان راه هوایی مصنوعی ضروری است تا در طی فرآیند استنشاق، حجم معینی از هوا با فشار مناسب وارد ریه ها شود.

3- دستگاه ونتیلاتور فشار ثابت

جریان هوای ثابت که نرخ جریان نیز نامیده می شود، زمانی که فشار راه هوایی فرد را به یک سطح از پیش تعیین شده برساند، متوقف می کند. اگر فشار در سطح بالایی تنظیم شود، هوای بیشتری به ریه ها منتقل می شود. در این تنفس ها فشار هوای بیمار ثابت و حجم آن متغیر است.

چه کسی به دستگاه ونتیلاتور نیاز بیشتری دارد؟

اگر فردی در تنفس مشکل دارد، به دستگاه اکسیژن نیاز پیدا خواهد کرد. وقتی این اتفاق می افتد، فرد نمی توانند اکسیژن کافی دریافت کند و به خوبی از شر دی اکسید کربن خلاص شود. این می تواند یک وضعیت تهدید کننده برای هر بیماری محسوب شود.

صدمات و شرایط زیادی وجود دارد که می تواند باعث تنگی نفس شود، از جمله:

سکته

سپسیس

فلج اطفال

ذات الریه

آسیب سر

بیماری ریه

آسیب نخاعی

ایست ناگهانی قلب

سندرم دیسترس تنفسی نوزادان

سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS)

برخی از افراد مبتلا به COVID-19 مشکلات تنفسی شدید دارند یا به ARDS مبتلا می شوند. با این حال، این فقط در افرادی اتفاق می افتد که به طور جدی بیمار می شوند، که حدود 5٪ از کل موارد تایید شده COVID-19 را تشکیل می دهد.

علاوه بر این، پزشکان برای افرادی که تحت عمل جراحی قرار می گیرند، از دستگاه ونتیلاتور نیز استفاده می کنند، زیرا به دلیل بیهوشی نمی توانند به تنهایی نفس بکشند.

مراقبت‌های مورد نیاز در زمان استفاده از ونتیلاتور

در حالی که بیمار به دستگاه متصل است، تیم پزشکی از نزدیک بیمار را تحت نظر دارد. این گروه شامل پزشکان، پرستاران و درمانگران تنفسی است. بیمار برای بررسی میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در بدن به رادیولوژی در منزل و نمونه گیری خون در منزل نیاز دارد که می توان این کار را از خدمات پرستاری در منزل ارسطو در خواست کرد. این آزمایشات گروه سلامت، بیمار را در مورد اثربخشی ونتیلاتور آگاه می کند و با توجه به نتایج، میزان هوا و موارد دیگر را تنظیم می کند. همچنین یک پرستار یا درمانگر تنفسی به طور مداوم لوله را بررسی و تخلیه می کند. این می تواند ترشحات ریه های بیمار را پاک کند. فرآیند تخلیه ممکن است با سرفه یا تنگی نفس همراه باشد که نیاز به استفاده از اکسیژن مکمل دارد.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/ونتیلاتور-چیست-؟/

عوارض شستشوی معده و مراقبت های پرستاری

شستشوی معده یکی از راه های ضد عفونی دستگاه گوارش است و پزشک در صورت لزوم می تواند به سرعت محتویات معده را تخلیه کند. شست و شوی معده به نام های لوله گذاری بینی معده یا لاواژ معده نیز شناخته می شود. در این مقاله به تفصیل در مورد شستشوی معده و هر آنچه که باید در مورد آن بدانید توضیح می دهیم.

لاواژ معده چیست؟

هدف از پاکسازی معده اغلب اجازه دادن به بدن برای سم زدایی است که در آن سموم از طریق معده از بدن خارج می شوند. از آنجایی که مواد به روده نمی رسند، مواد سمی را می توان با شستشوی معده خارج کرد. بنابراین باید به موقع فرد مناسب را پیدا کرده و با او خوب رفتار کرد. لوله مخصوصی برای شستشوی معده وارد شده و پر از آب می شود. اگر علائم به موقع تشخیص داده شود و از تحریک درونی استفاده کنیم، این روش می تواند منجر به موفقیت شود. پس از ورود سم به سلول ها یا هضم بیشتر، باید از روش های دیگری برای نجات جان بیمار استفاده کرد. با این حال، خطرات خاصی وجود دارد. برای رسیدگی به این موارد، مهم است که پزشک معالج تجربه کافی در زمینه شستشوی معده داشته باشد. مزایای این روش اغلب بیشتر از معایب آن است.

اگر سالمندی در منزل دارید که با خوردن قرص اشتباهی نیاز به شستشوی معده او دارید می توانید از خدمات پرستاری ارسطو کمک گرفته و با ویزیت پزشک در منزل به راحتی این کار را انجام دهید.

زمان مناسب برای شستشوی معده

اگر شخصی سم بلعیده یا قرص های زیادی مصرف کرده، ممکن است پزشک بعد از نمونه گیری خون در منزل شست و شوی معده را تجویز کند. اگر چیزی سمی مانند مواد شیمیایی قورت دادید، در اسرع وقت به بیمارستان بروید. اگر کمتر از چهار ساعت از مصرف ماده سمی گذشته باشد، شستشوی معده بیشترین تأثیر را دارد.

پزشک ممکن است پس از برخی جراحی‌های معده، لاواژ معده را تجویز کند.

علاوه بر موارد فوق، پزشک می تواند برای موارد زیر از روش درمانی استفاده کند:

نمونه ای از اسید معده را بگیرد.

در صورت مسدود شدن روده فشار روی روده را کاهش دهد.

مکش خون در زمان خونریزی معده به بیرون هدایت کند.

در صورت استفراغ خونی در زمان آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی (GI) معده را تمیز کند.

جراحی را با خیال راحت انجام دهید و خطر پنومونی آسپیراسیون را محدود می کند.

در زمان تهویه کمکی در بیمارستان فشار معده را کاهش می دهند.

مراحل شستشوی معده

اگر قرار است به دلیل مسمومیت غذایی یا شیمیایی، مصرف بیش از حد دارو یا سایر موارد اضطراری شست و شوی معده انجام دهید، زمانی برای آماده شدن از قبل نخواهید داشت. با این حال، اگر پزشک شما بخواهد از این روش برای جمع‌آوری نمونه اسید معده برای آزمایش استفاده کند، ممکن است از شما بخواهد که قبل از انجام این کار روزه بگیرید یا مصرف برخی داروها را متوقف کنید.

قبل از انجام این کار، پزشک ممکن است دارویی برای بی حس کردن گلو به شما بدهد. سپس لوله ای را وارد دهان یا بینی می کنند و آن را به سمت مری و معده هدایت خواهد کرد. مری لوله ای است که از طرف دهان به معده متصل شده است.

قبل از شستن معده، پزشک ممکن است لوله را با آب یا سالین اسپری کند. آب نمک از شما در برابر عدم تعادل الکترولیتی که ممکن است با خروج مایعات از معده شما رخ دهد، محافظت می کند. سپس فرآیند شستشوی معده آغاز و مایعات معده خارج می شوند.

خطرات شستشوی معده

این روند می تواند آزار دهنده باشد. ممکن است بیمار در زمان قرار دادن لوله در دهان او احساس تهوع داشته باشد. پس از آن، گلوی او بسیار تحریک خواهد شد.

این نوع مداوا می تواند منجر به مشکلات جدی در معده شود. یکی از شایع ترین آن ها پنومونی آسپیراسیون است. این زمانی اتفاق می افتد که قسمت هایی از معده وارد ریه ها یا تنفس می شود. پنومونی درمان نشده می تواند منجر به آمبولی ریه، آبسه ریه یا پنومونی باکتریایی گردد.

از علائم پنومونی آسپیراسیون می توان به تب، خستگی، پوست رنگ مایل به آبی، خس‌خس سینه، درد قفسه سینه و سرفه همراه با خلط اشاره کرد.

این آسیب می تواند در صورت شکستن لوله رخ دهد. با تخلیه معده قبل از ورود محتویات به سیستم تنفسی، شستشوی معده می تواند از شما در برابر ذات الریه محافظت کند.

سایر خطرات شستشوی معده عبارتند از:

اسپاسم تارهای صوتی که به طور موقت تنفس طبیعی را متوقف می کند.

یک لوله در نای به جای مری قرار دهید.

یک سوراخ در مری در نزدیکی لوله ایجاد کنید.

ریختن محتویات معده به روده صورت می گیرد.

آسیب به دستگاه گوارش وارد می شود.

خونریزی جزئی ممکن است در برخی از افراد پیش بیاید.

هیپوکسی یا کمبود اکسیژن رخ می دهد.

هیپوترمی یا سرمازدگی اتفاق می افتد.

به طور کلی، شستشوی معده باید گاهی اوقات و به ندرت انجام شود. مقدار سموم خارج شده از شستشوی معده اغلب کم است، به خصوص اگر بعد از یک ساعت اول این کار را پیش ببریم. شرایطی وجود دارد که مزایای شستشوی معده بیشتر از خطرات است. این کار فقط باید طبق دستور پزشک صورت گیرد. اگر در مورد این روش نگرانی دارید از پزشک خود سوالات خود را کامل بپرسید. جواب های پزشک به شما کمک می کند تا به راحتی به مزایا و خطرات احتمالی این کار واقف شوید.

عوارض شست و شوی معده

سهل انگاری در زمان شست و شوی معده می تواند باعث پارگی مری شود که کشنده است، بنابراین تا حد امکان باید از آن خودداری کرد، مگر اینکه در صورت لزوم از لوله های گرد استفاده شود تا در هنگام عبور از مری آسیبی نبیند و لوله باید صاف باشد و به آرامی وارد مری شود و از هر گونه فشاری جلوگیری کند.

پارگی مری اغلب زمانی اتفاق می افتد که فرد بی قرار است و علائم زیر را دارد: تعریق، افزایش ضربان قلب، کاهش فشار خون، درد قفسه سینه، رنگ پریدگی،  نیاز به درمان فوری و ….

مراقبت های حین شست و شوی معده

قبل از اینکه در مورد مراقبت های بعد شستشوی معده صحبت کنیم، می خواهیم مراقبت های زمان شستشوی معده را شرح دهیم که شامل موارد زیر است:

1. برای جلوگیری از آسیب رساندن به مری به لوله گذاری آهسته و دقیق بدون فشار توجه کنید.
2. نگه داشتن بیمار در حالت نیمه نشسته و خم کردن سر به جلو می تواند در تسهیل این کار موثر باشد.
3. از به خواب رفتن بیمار جلوگیری می کند.
4. زمانی که سطح هوشیاری فرد پایین است از مصرف شربت اپیکا خودداری کنید.
5. قبل از شستشو دستگاه مکنده را آماده کنید.
6. در مواردی که فرد رفلکس سرفه ضعیفی دارد راه هوایی را با لوله تراشه باز کنید.
7. قبل از خارج کردن لوله از معده، لوله را مسدود کنید.
8. در مورد مسمومیت استنشاقی، مقدار مواد استنشاقی و PH آن و همچنین مقدار غذا در معده را در نظر بگیرید.
9. اگر PH آن زیر 5.2 باشد، خطر مرگ زیاد است زیرا مایع اسیدی به ریه ها آسیب می رساند و باعث تورم و خونریزی می شود.

مراقبت های لازم بعد از شست و شوی معده

از آنجایی که از این روش برای دفع سموم استفاده می شود، مراقبت پس از شستشوی معده توسط پرستار سالمند باید به عنوان یک رژیم غذایی در نظر گرفته شود.

مهم ترین نکته ای که بعد از شستشو و سم زدایی باید به آن توجه کرد، نوشیدن آب فراوان به خصوص در موارد مسمومیت غذایی است و بهتر است با جرعه جرعه های کوچک شروع کنید.

نوشیدنی های ورزشی که حاوی الکترولیت هستند نیز می توانند به از بین بردن کم آبی بدن کمک کنند.

همچنین می توانید از نوشیدنی های بی رنگ مانند اسپریت یا سان آپ، چای بدون کافئین یا آب مرغ و سبزیجات برای بهبودی بیمار کمک بگیرید.

یکی دیگر از مراقبت های بعد از معده، خوردن غذاهای نرم است. خوردن غذای نرم بعد از شستشوی معده می تواند از فشار روی مری و معده جلوگیری کند  و معده توانایی ذخیره غذا را خواهد داشت.

از فست فودهای کم چربی و فیبر مانند موز، کره، سفیده تخم مرغ، عسل، ژله، بلغور جو دوسر، کره بادام زمینی، برنج، نان تست و سیب زمینی استفاده کنید.

می توانید داروهای طبیعی مانند چای سبز، سرکه سیب و کپسول های زغال فعال را تهیه کرده و به بیمار بدهید.

مسواک زدن دندان ها پس از مسمومیت و استفراغ می تواند به دلیل اسیدی بودن از آسیب دندان جلوگیری کند.

حمام کردن باکتری ها را از بدن دفع و به بهبودی کمک زیادی می کند.

خواب کافی  و استراحت هم بسیار مفید است.

ما در خدمات پرستاری در منزل ارسطو با بهترین تیم پزشکی و پرستاری می توانیم به بهترین نحو از بیمار شما مراقبت کنیم تا بهبودی کامل خود را به دست بیاورد. کافی است با شمارهای درج شده در سایت تماس گرفته و از ما درخواست خدمات کنید تا در اسرع وقت در خدمت شما باشیم.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/عوارض-شستشوی-معده-و-مراقبت-های-پرستاری/

اینتوبه چیست؟

لوله گذاری یا اینتوبه، یک روش نجات دهنده است برای زمانی است که فرد قادر به تنفس طبیعی نباشد. در طول لوله گذاری، از لارنگوسکوپ برای وارد کردن لوله داخل تراشه (ETT) به دهان، بینی، جعبه صوتی و سپس داخل نای استفاده می شود. این لوله راه های هوایی را باز نگه می دارد تا هوا بتواند به ریه ها برسد. لوله گذاری معمولاً در بیمارستان در شرایط اضطراری یا قبل از جراحی انجام می شود.

لوله گذاری روشی است که در آن یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یک لوله را از طریق دهان یا بینی فرد به راه هوایی نای وارد می کند. این لوله راه هوایی را برای عبور هوا باز نگه می دارد. این لوله را می توان به دستگاهی متصل کرد که هوا یا اکسیژن را به بدن می رساند. به اینتوبه لوله گذاری نایی یا لوله گذاری تراشه هم گفته می شود.

چرا یک فرد باید اینتوبه شود؟

لوله گذاری زمانی ضروری است که راه هوایی مسدود یا آسیب دیده باشد یا زمانی که نفس کشیدن ممکن نیست. برخی از بیماری های رایج که می توانند منجر به اینتوبه شوند عبارتند از:

انسداد راه هوایی (چیزی در راه هوایی گیر کرده و جریان هوا را مسدود می کند).

ایست قلبی به صورت ناگهانی (از دست دادن ناگهانی عملکرد قلب).

صدمات یا جراحات به گردن، شکم یا قفسه سینه که بر روی تنفس تأثیر می گذارد.

غش یا بیهوشی که می تواند باعث شود فرد کنترل راه هوایی خود را از دست بدهد.

جراحی، زیرا نمی تواند به طور مستقل نفس بکشد.

آپنه یا نارسایی تنفسی (وقفه موقت در تنفس).

خطر خفگی (آسپیراسیون)

تفاوت اینتوبه با ونتیلاتور چیست؟

لوله گذاری و قرار گرفتن در ونتیلاتور با هم مرتبط هستند اما دقیقاً یکسان نیستند. لوله گذاری فرآیند قرار دادن لوله داخل تراشه (ETT) در نای است. سپس لوله به دستگاهی متصل می شود که هوا را منتقل می کند. این دستگاه می ‌تواند کیسه‌ای باشد که پزشک آن را باد می ‌کند تا هوا وارد بدن شما شود، یا می ‌تواند یک ونتیلاتور، وسیله‌ای باشد که اکسیژن را به راه‌های هوایی و ریه‌ های شما می ‌رساند. گاهی اوقات یک ونتیلاتور هوا را از طریق ماسک به جای لوله به فرد می‌رسانند.

فرق اینتوبه با ونتیلاتور

اینتوبه و ونتیلاتور دو دستگاه مهم در ارائه درمان به بیماران هستند. یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های اینتوبه با ونتیلاتور، این است که ونتیلاتور یک دستگاه کاملاً مکانیکی است که هوا را به راستای لوله تنفس بیمار هدایت می‌کند، در حالی که اینتوبه یک لوله‌ی نازایی است که به دستگاه تنفس یک بیمار از طریق دهان و ورید هوایی وارد می‌شود. بنابراین، ونتیلاتور می‌تواند به صورت خودکار بر روی بیماران اثر بگذارد، در حالی که اینتوبه نیازمند یک تیم پزشکی است که بتواند صحیح آن را نصب و مدیریت کند. هر دو دستگاه در ارائه جریان هوا به تنفس بیمار کمک می‌کنند، اما هر کدام از آن‌ها برای شرایط خاصی مناسب هستند و بنابراین باید توسط پزشکان تصمیم گیری شود که کدام یک برای بیمار مناسب‌تر است.

خطرات اینتوبه چیست

استفاده از اینتوبه برای بیمارانی که با مشکلات تنفسی مواجه هستند، راهکاری مهم در درمان آن هاست، اما باید توجه داشت که استفاده از این دستگاه ممکن است با خطرات جدی همراه باشد. یکی از خطرات بیشتر در صورت اشتباه در نصب و مدیریت اینتوبه، عفونت‌های تنفسی است که می‌توانند ناشی از ورود باکتری‌ها به دستگاه تنفس و دراز کشیدن وجود داشته باشند. علاوه بر این، استفاده طولانی مدت از اینتوبه ممکن است باعث تحریک قرنیه چشم و افتادگی و ضعف عضلات صورت شود. خطرات دیگری از قبیل خفگی، تشنج و افت فشار خون نیز برای بعضی بیماران وجود دارد. بنابراین، استفاده از اینتوبه باید تنها زمانی صورت گیرد که بیمار نیازمند آن باشد و با نصب صحیح و مدیریت دقیق توسط پزشکان همراه باشد.

چه کسانی نباید اینتوبه شوند؟

در برخی موارد، پزشکان تصمیم می ‌گیرند که لوله‌گذاری بی‌خطر نیست، مانند زمانی که ضربه شدیدی به راه هوایی وارد می ‌شود یا زمانی که انسدادی وجود دارد که امکان قرار دادن ایمن لوله را غیرممکن می ‌کند.

در چنین مواردی، پزشکان ممکن است تصمیم بگیرند که راه هوایی را در گلوی فرد در قسمت پایین گردن باز کنند. به این عمل تراکئوستومی می گویند. تراکئوستومی معمولاً زمانی ضروری است که لوله برای بیش از چند روز در جای خود قرار داشته باشد یا انتظار می رود هفته ها طول بکشد.

اهداف اینتوبه کردن

موارد زیر را می توان برای اهداف اینتوبه کردن برشمرد:

1- باز کردن راه هوایی برای تزریق اکسیژن و دارو بیهوشی به بیمار

2- برداشتن انسداد ریه ها

3- کمک به بیمار برای نفس کشیدن در صورت فروپاشی ریوی یا نارسایی قلبی

4- انسداد راه هوایی به تشخیص پزشک

5- جلوگیری از مصرف مایعات توسط بیماران

تخصص های مربوط به اینتوبه کردن می توان به: پزشکی قلب، هوش بری، پزشکی ریه، پزشکی داخلی، پزشکی کودکان، عصب شناسی و تروماتولوژی اشاره داشت.

روش‌های اینتوبه

لوله گذاری بسته به هدف و نوع در اتاق عمل یا در شرایط اورژانس متفاوت است. در اتاق عمل یا سایر محیط های کنترل شده، پزشک از بیهوشی برای خواباندن فرد استفاده می کند. سپس ابزاری به نام لارنگوسکوپ را در دهان فرد قرار می دهد تا یک لوله قابل انعطاف را وارد کند.

پزشک از یک لارنگوسکوپ برای یافتن بافت های حساس مانند تار‌های صوتی حنجره و جلوگیری از آسیب استفاده می کند. اگر پزشک در زمان تشخیص با مشکل دید روبرو شود می تواند یک دوربین کوچک برای راهنمایی وارد بدن فرد کند. در اتاق عمل، پزشکان اغلب از لوله گذاری برای کمک به فرد در هنگام بیهوشی استفاده می کنند.

پس از قرار دادن لوله، پزشک به تنفس فرد گوش می دهد تا مطمئن شود که لوله در جای مناسبی قرار گرفته است. این لوله معمولاً به ونتیلاتور متصل می شود. زمانی که فرد دیگر مشکل تنفسی نداشته باشد، پزشک لوله را از گلوی او خارج می کند.

در مواقع اضطراری، ممکن است تیم مداوا برای نجات جان یک فرد نیاز به لوله گذاری را تشخیص دهند. لوله گذاری اضطراری خطرات خاصی به دلیل فشار خون بالا در پی دارد و به همین دلیل فرد ممکن است به اندازه شخصی که در اتاق عمل است پایداری و ثبات از خود نشان ندهد.

مراحل اینتوبه کردن

بیشتر اینتوبه کردن در بیمارستان انجام می شود. گاهی اوقات به خاطر  فوریت های پزشکی (EMS) افراد را خارج از محیط بیمارستان مداوا می کنند. در این زمان مراکز زیادی هستند که می توانند icu در منزل (پرستاری ویژه) را برای بیماران بد حال به بهترین نحو انجام دهند. در طول این فرآیند، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کارهای زیر را برای لوله گذاری انجام می دهند:

یک سوزن IV به بازو وارد می شود.

داروها از طریق IV برای تسکین درد در صورت نیاز تجویز می شوند.

یک ماسک اکسیژن روی بینی و دهان گذاشته می شود تا کمی اکسیژن بیشتری به بدن بدهد.

در مرحله بعدی ماسک را برداشته و سر بیمار را به عقب کج می کنند و لارنگوسکوپ را در دهان (یا گاهی اوقات در صورت نیاز بینی) وارد می کنند.

دستگاه به پشت دهان و دور از دندان ها منتقل می شود.

تراکئوستومی یک فلپ بافتی بالا رفته است که برای جلوگیری از التهاب حنجره در پشت دهان آویزان می شود.

نوک لارنگوسکوپ به داخل حنجره و سپس به نای هدایت می گردد.

یک بالون کوچک در اطراف نای باد می کنند و آن را در جای خود ثابت کرده و اجازه می دهد تمام هوای نای به ریه ها برسد.

در این زمان بهتر است لارنگوسکوپ برداشته شود.

پرستار و تیمی که این کار را انجام داده آزمایش می کنند تا مطمئن شوند که لوله در جای مناسب خود قرار دارد. این کار را می توان با استفاده از اشعه ایکس یا با پمپاژ هوا از طریق کیسه به داخل لوله و گوش دادن به تنفس بیمار انجام داد.

حال شاید برای خیلی از ما این سوال پیش بیاید که آیا در زمانی که برای فرد اینتوبه قرار گرفته می تواند صحبت کند یا غذا بخورد؟

بدون شک چون لوله تراشه از تارهای صوتی عبور کرده فرد نمی تواند صحبت کند. همچنین، در طول لوله گذاری او نمی توانید چیزی ببلعید یا بنوشید.

خطرات اینتوبه

اینتوبه یک روش معمول و به طور کلی بی خطر است که می تواند به نجات جان انسان ها کمک کند. اکثر افراد ظرف چند ساعت یا چند روز بهبود می یابند، اما برخی عوارض جانبی نادر ممکن است رخ دهد:

آسپیراسیون: وقتی فردی لوله گذاری  کند ممکن است بعد از به هوش آمدن در گلوی خود استفراغ، خون یا مایعات دیگر را استنشاق کند.

لوله گذاری داخل برونشیال: یک لوله تراشه می تواند در یکی از دو برونش قرار گیرد، یک جفت لوله که نای را به ریه ها متصل می کند.

لوله گذاری مری: اگر لوله به جای نای وارد مری (لوله غذا) شود، اگر به سرعت تشخیص داده نشود، می تواند باعث آسیب مغزی یا حتی مرگ شود.

عدم ایمن سازی راه هوایی: هنگامی که لوله گذاری ناموفق باشد، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ممکن است نتوانند خدمات مناسبی به فرد ارائه دهند.

عفونت: افراد مبتلا به سینوزیت ممکن است به عفونت هایی مانند عفونت سینوسی مبتلا شوند.

آسیب: این روش می تواند به دهان، دندان ها، زبان، تارهای صوتی یا مجاری تنفسی آسیب برساند. صدمات می تواند باعث خونریزی یا تورم شود.

مشکلات ناشی از بیهوشی: اکثر افراد پس از بیهوشی به خوبی بهبود می یابند، اما برخی از آنها در بیدار شدن با مشکل مواجه می شوند و نیاز به  اورژانس های پزشکی دارند.

پنوموتوراکس تنشی: وقتی هوا در حفره قفسه سینه گیر می کند، می تواند باعث فروپاشی ریه های شما شود.

در پایان باید گفت که لوله گذاری یک روش پزشکی است که زمانی که فرد قادر به نفس کشیدن نیست به نجات زندگی کمک می کند. این لوله راه های هوایی را برای رسیدن هوا به ریه ها باز نگه می دارد. بستری شدن در بیمارستان معمولاً در شرایط اضطراری یا قبل از جراحی انجام می شود.

اگر شما سالمندی در منزل دارید که به هر دلیلی احتیاج به این کار داشت می توانید با خدمات پرستاری در منزل ارسطو تماس گرفته و از خدمات مخصوص این مرکز مانند ویزیت پزشک در منزل، اعزام آمبولانس به محل و پرستار سالمند استفاده کنید.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/اینتوبه-چیست/

شست و شوی معده

مسمومیت غذایی یا دارویی یکی از مشکلاتی است که ما انسان ها هر از گاهی با آن مواجه می شویم، این عارضه می تواند بسیار آزاردهنده و خطرناک باشد و حتی گاهی منجر به مرگ شود. اولین و ضروری ترین مرحله برای حل این مشکل شستشوی معده است. در این مقاله به بررسی این روش درمانی می پردازیم و با عوارض و مراقبت های بعد از شستشوی معده آشنا می شویم.

مقاله مرتبط پرستار سالمند را مطالعه کنید.

هدف از شست و شوی معده

این روش درمانی در موارد مسمومیت شدید غذایی یا دارویی انجام می شود و گاهی به دلایلی مانند کهولت سن یا وخامت حال فرد، ممکن است به کمک ویزیت پزشک در منزل و شستشوی معده نیاز باشد. در این زمان باید به صورت اورژانسی در منزل و با کمک سوند معده را شستشو می دهند.

• القای استفراغ: برای شستن معده در منزل می توانید از شیوه القاء استفراغ استفاده کنید. در این مورد شربتی به نام «ایپکا» برای ایجاد استفراغ و دفع سموم از بدن به فرد می دهند، اما این کار به خاطر عوارض این شربت در زمان بیهوشی به ندرت توصیه می شود.
• شستشوی معده توسط پزشک: این روش تا 12 ساعت اول مسمومیت انجام شده و در بیشتر موارد پزشک از این روش برای رفع مسمومیت استفاده می کند. مواردی که پزشکان از این روش استفاده می کنند عبارتند از:

لاواژ معده : از این روش برای تخلیه معده از بسیاری از داروها یا سموم مایع یا جامد استفاده می شود.

    تجویز زغال: تجویز زغال و آبیاری دستگاه گوارش اغلب برای بیمارانی انجام می شود که نمی توانند قورت دهند.

زغال پودری ظرفیت جذب بالایی دارد که می تواند اکثر سموم را جذب کند، اما نمک های یونی مانند آهن، لیتیوم، سیانیدها یا مولکول های قطبی کوچک مانند الکل کمتر جذب می شوند.

رقیق کردن توسط نوشیدن آب: مایعات معده را رقیق کرده و خارج و فرد را برای آندوسکوپی آماده کنید. در این روش بیمار مقدار زیادی مایعات دریافت می کند.

موارد دیگری که هنگام شستشوی معده انجام می شود:

خونریزی روده یا معده را متوقف کنید.

برای جلوگیری از حالت تهوع و استفراغ، سموم و ترشحات تحریک کننده را از بین ببرید.

محل یا میزان خونریزی را شناسایی و تعیین کنید.

لخته های خون را در معده از بین ببرید.

پیشنهاد مطالعه: گاواژ چیست؟، سوند معده چیست؟

خطرات شستشوی معده

شستشوی معده می تواند تحریک کننده باشد. ممکن است هنگام قرار دادن لوله احساس تهوع داشته باشید. پس از آن، گلوی شما ممکن است تحریک شود.

این رویکرد ممکن است منجر به خطرات بیشتر شود. پنومونی آسپیراسیون یکی از شایع ترین آنها است. این زمانی اتفاق می افتد که مقداری از محتویات معده به ریه ها یا برخی از راه های هوایی در معده وارد شود. پنومونی درمان نشده می تواند منجر به ذات الریه، آبسه ریه یا پنومونی باکتریایی شود.

علائم پنومونی آسپیراسیون شامل تب، خستگی، خس‌خس سینه، درد قفسه سینه، پوست مایل به آبی، سرفه همراه با خلط و… است.

این خطر زمانی رخ می دهد که لوله از جای خود جدا شود. با تخلیه معده قبل از ورود محتویات به سیستم تنفسی، شستشوی معده از شما در برابر ذات الریه آسپیراسیون محافظت خواهد کرد.

سایر خطرات شستشوی معده:

تداخل موقت اسپاسم تارهای صوتی با تنفس طبیعی

ورود لوله به راه هوایی به جای مری

ایجاد سوراخی در گلو برای لوله

جریان پیدا کردن محتویات معده به روده ها

آسیب به دستگاه گوارش

خونریزی خفیف

هیپوکسی یا کمبود اکسیژن

هیپوترمی یا سرمازدگی

به طور کلی، شستشوی معده باید به ندرت انجام شود. مقدار سموم خارج شده توسط لاواژ معده مخصوصاً پس از ساعت اول اغلب کم است. شرایطی وجود دارد که مزایای آن بیشتر از خطرات است. این کار فقط باید طبق دستور پزشک تجویز شود. اگر در مورد انجام شست و شوی معده نگرانی دارید با پزشک حاذقی حتماً مشورت کنید. پزشک به شما کمک می کند تا در مورد مزایا و خطرات احتمالی این روش آگاهی بیشتری پیدا کنید.

عوارض شست و شوی معده

اگر در شستن معده دقت نکنید ممکن است باعث پارگی مری شود که متأسفانه کشنده است. بنابراین تا حد امکان باید از مصرف آن اجتناب کرد مگر در موارد ضروری که باید با لوله هایی با انتهای گرد انجام شود تا هنگام عبور از گلو مزاحم نشود.

پارگی مری معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فرد بی قرار است و علائمی مانند تعریق، افزایش ضربان قلب، فشار خون پایین، درد قفسه سینه و رنگ پریدگی را نشان می دهد و نیاز به مراقبت، عکسبرداری و درمان فوری پزشکی دارد.

مراقبت های حین شست و شوی معده

قبل از مراقبت های بعد از شستشوی معده، می خواهم مراقبت های حین شستشوی معده را شرح دهم که شامل موارد زیر است:

به لوله گذاری آهسته و دقیق بدون تلاش توجه کنید تا از آسیب به مری جلوگیری شود.

بیمار را در وضعیت نیمه نشسته قرار دهید و سر او را به سمت جلو خم کنید.

مطمئن شوید که بیمار در حین انجام کار به خواب نمی رود.

زمانی که فرد بیهوش است از مصرف شربت اپیکا خودداری کنید.

قبل از اقدام به شستشو دستگاه مکنده را آماده کنید.

باز کردن راه های هوایی با لوله نای در مواردی که فرد رفلکس سرفه ضعیفی دارد.

قبل از خارج کردن لوله از معده، آن را مسدود کنید.

در رابطه با استنشاق سمی باید به حجم و PH تنفس و مقدار غذای موجود در تنفس توجه شود.

اگر مقدار pH آن زیر 5.2 باشد، خطر مرگ بالاست، زیرا مایع اسیدی به ریه ها آسیب می رساند و باعث تورم و خونریزی می شود.

مراقبت های ویژه بعد از شست و شوی معده

از آنجایی که از این روش برای رفع مسمومیت استفاده می شود، مراقبت بعد از شستشوی معده باید مطابق با تغذیه درست کنترل شود.

مهم ترین نکته ای که پس از شستشو و سم زدایی باید به آن توجه داشته باشید، نوشیدن آب فراوان است، به خصوص اگر مسمومیت غذایی دارید بهتر است با جرعه های کوچک شروع کنید.

نوشیدنی ‌های ورزشی حاوی الکترولیت نیز می ‌توانند از کم‌آبی بدن جلوگیری کنند.

همچنین می توانید نوشیدنی های بی رنگ مانند سون آپ یا اسپرایت، چای بدون کافئین، آب مرغ و سبزیجات مصرف کنید.

مراقبت دیگر بعد از شستن معده، خوردن غذای نرم است که می تواند از فشار به مری و معده جلوگیری کند و معده توانایی ذخیره این غذاها را دارد.

از غذاهای سریع، کم چرب و کم فیبر مانند موز، غلات، سفیده تخم مرغ، عسل، ژله، بلغور جو دوسر، کره بادام زمینی، برنج، نان تست و پوره سیب زمینی استفاده کنید.

می توانید از داروهای طبیعی مانند چای زنجبیل، سرکه سیب و کپسول های زغال فعال برای بهبودی کمک بگیرید.

مسواک زدن بعد از مسمومیت و استفراغ می تواند از آسیب اسیدی به دندان ها جلوگیری کند.

حمام کردن می تواند به حذف باکتری ها از بدن و بازسازی کمک زیادی کند.

استراحت و خواب کافی برای بیماری که شست و وشی معده انجام داده بسیار مفید است.

بعد از شست و شوی معده باید از مصرف غذاهای تند یا کافئین دار و چرب خودداری کرد.

خدمات پرستاری ارسطو ارائه ‌دهنده انواع خدمات مراقبتی و پرستاری در منزل

برای مراقبت از سالمندان در منزل، مراجعه به مرکز خدمات پرستاری ضروری است. خدمات پرستاری در منزل ارسطو یکی از مراکز معروف خدمات پرستاری با سابقه درخشان است. این مرکز با کمک کادر پزشکی و پرستاران حرفه ای پاسخ مناسبی به نیاز شما برای مراقبت از سالمندان و کودکان در منزل خواهد بود.

برای استخدام پرستار سالمند می توانید به پلتفرم خدمات مراقبت ارسطو مراجعه کنید. این مرکز با هدف ارائه خدمات پرستاری تاسیس شد و با همکاری کادری مجرب و آموزش دیده سعی در ارائه خدمات با کیفیت به مشتریان دارد. بنابراین اگر توانایی، تعهد و قیمت پرستار سالمند در منزل برای شما مهم است، می توانید نگهداری از سالمند خود را به ما بسپارید.

با تکمیل فرم ثبت سفارش موجود در وب سایت می توانید درخواست خود را درج کنید. ضمناً می توانید با شماره های 02177261673،  02177261668 تماس گرفته و از  خدمات ما در منزل استفاده کنید.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/شست-و-شوی-معده/
• https://nurse21 com/شست-و-شوی-معده/#:~:text=از غذاهای سریع، کم چرب فعال برای بهبودی کمک بگیرید
• https://nurse21 com/شست-و-شوی-معده/#:~:text=در این مورد شربتی به رفع مسمومیت استفاده می کند
• https://nurse21 com/شست-و-شوی-معده/#:~:text=مراقبت دیگر بعد از شستن پوره سیب زمینی استفاده کنید

درمان بلع و جویدن در سالمندان و بیماران آلزایمری

یکی از مشکلات شایعی که در مراحل پیشرفته آلزایمر رخ می‌دهد، ناتوانی بیمار در جویدن  و بلع است. اصلی‌ترین نیازهای جسمانی ما از راه دریافت مواد مغذی از غذا و نوشیدنی‌ها تأمین می‌شود و مواجهه با چنین مشکلی، می‌تواند شدت بیماری را افزایش داده و بدن را وارد شرایط بحرانی کند. علاوه‌بر این‌ها برخی از مرگ و میرهایی که در بین افراد مبتلا به آلزایمر دیده می‌شود، به سبب خفگی با غذا و نوشیدنی است.

بنابراین باید مشکل بلع در بیماران آلزایمری را جدی بگیریم و به دنبال روش‌هایی برای کاهش روند و یا درمان آن باشیم. ممکن است سالمندانی که به این مشکل دچار هستند نیاز به پرستار سالمند داشته باشند، تا در زمانهای بحرانی عکس‌العمل مناسب داشته باشد.

اختلال بلع چیست؟

مشکل بلع در سالمندان، به ویژه بیماران آلزایمری دیده می‌شود. این اختلال درمان دارد، اما بسته به شرایط بیمار ممکن است درمان کامل یا عدم درمان تجربه شود. البته مشکلات بلع تنها مختص مبتلایان به آلزایمر نیست و افراد در هر سنی ممکن است به یکی از دلایل زیر، به این اختلال دچار شوند:

• سرطان مری
• اختلالات عصبی
• از کار افتادن ماهیچه‌های دستگاه گوارش
• خشکی در دستگاه گوارش
• پارکینسون، آلزایمر و سایر بیماری‌های مغز و اعصاب

مشکل بلع می‌تواند از دهان شروع شود و تا انتهای مری نیز ادامه داشته باشد. بنابراین برای آن که مشخص شود مشکل از کدام بخش دستگاه گوارش و اعصاب مرتبط با آن است، باید به متخصص مراجعه شود. پزشک می‌تواند با معاینه و انجام آزمایشات لازم تشخیص دهد که کدام بخش دچار ناتوانی است.

چه علائمی نشان از ابتلا به اختلال بلع و جویدن دارند؟

علائم مختلفی وجود دارد، که شاید نشان از مشکلات دیگری داشته باشند، اما وقتی در مورد مشکل بلع در بیماران آلزایمری صحبت می‌کنیم، تعدادی از آن‌ها در کنار یکدیگر دیده می‌شوند. این نشانه‌ها عبارتند از:

• سرفه در حین غذا خوردن
• عدم کنترل روی آب دهان و جاری شدن آن
• ابتلا به بیماری ذات‌الریه
• حس ماندن غذا در گلو و خفگی
• گرفتگی در صدا
• کم شدن ناگهانی و بی‌دلیل وزن

برای درمان اختلال بلع چه روش‌هایی وجود دارد؟

برای مشکل بلع در بیماران دمانس، درمان دارویی و تمرینی وجود دارد.

• درمان دارویی ممکن است برای افرادی که مبتلا به بیماری‌های مغز و اعصاب مانند آلزایمر یا پارکینسون هستند، نتیجه‌بخش نباشد.
• درمان‌های تمرینی به این صورت هستند که متخصص گفتار درمانی، سعی می‌کند به بیمار در تقویت ماهیچه‌های کمک کند، به این ترتیب عمل بلع راحت‌تر انجام خواهد شد.

برای افرادی که به درمان پاسخ نمی‌دهند، روش‌های جایگزینی وجود دارد، که سعی می‌کنند نیاز بیمار برای جویدن و بلع را به حداقل برسانند. بنابراین شابد استفاده از واژه «درمان» مناسب نباشد.

• روش اول استفاده از رژیم غذایی مناسب این افراد است. مشکل بلع در بیماران آلزایمری به این صورت است که فرد فراموش می‌کند غذا را بجود یا ببلعد. بنابراین اگر از غذاهایی استفاده شود که نیازی به جویدن نداشته باشند، ممکن است از شدت مشکل کمی کم شود.
• روش دوم استفاده از لوله‌های غذا است که از برخی طریق بینی و برخی دیگر مستقیماً از شکم وارد معده می‌شوند. تحمل این روش برای بیمار دشوار است، اما در شرایط بحرانی بهترین راه است.

پرستاری از مبتلایان به اختلال بلع

مشکل بلع در بیماران دمانس(Dementia)، مسئله‌ای بسیار جدی است. افراد مبتلا نمی‌توانند مواد مغذی کافی را دریافت کنند و ممکن است دچار خفگی شوند. همچنین اگر به سبب این مشکل غذا وارد ریه شود و بیمار به ذات‌الریه آسپیراسیون مبتلا شود، شرایط بسیار دشواری رخ خواهد داد. این نوع از ذات‌الریه یکی از دلایل شایع مرگ و میر سالمندان آلزایمری است که در مرحله نهایی بیماری به سر می‌برند.

با وجود چنین خطراتی، پرستارانی که با مشکل بلع در بیماران آلزایمری خود مواجه هستند، باید نکات زیر را به خوبی در نظر داشته باشند و رعایت کنند:

• اطمینان حاصل کنید که غذا را به قطعات کوچک تقسیم کرده‌اید و آنقدر نرم است که فرد به راحتی بخورد.
• برای سهولت خوردن غذا، آن را آسیاب یا مخلوط کنید.
• از غذاهایی مانند پوره استفاده کنید.
• از نی استفاده نکنید، زیرا ممکن است مشکلات بلع بیشتر شود. در عوض، از فرد بخواهید جرعه‌های کوچک را از یک فنجان بنوشد.
• نوشیدنی‌ها را با دمای مختلف گرم، ولرم و سر به بیمار بدهید تا ببینید بلع کدام برای او راحت‌تر است.
• لقمه‌ها را با فاصله زمانی مناسبی به بیمار بدهید. عجله مشکل را دو چندان می‌کند.
• به فردی که خواب آلود است یا دراز کشیده است غذا ندهید. او باید در طول غذا و حداقل 20 دقیقه بعد از غذا در حالت ایستاده و نشسته باشد.
• از عباراتی مانند «قورت بده» برای یادآوری عمل بلع استفاده کنید.
• اگر بیمار دارویی مصرف می‌کند، آن را خرد کنید یا از شیوه‌هایی به غیر از بلعیدن یک جای آن استفاده کنید.

پرستارانی که با مشکل بلع در بیماران آلزایمری سر و کار دارند، زمان‌های سخت و خسته‌کننده‌ای را می‌گذارنند. برنامه‌ریزی برای وعده‌های غذایی از قبل و آماده‌سازی غذا می‌تواند این کار را برای پرستاران کمی آسان کند.

بی‌اشتهایی در بیماران آلزایمری

بی‌اشتهایی، یکی از علائمی است که در طول بیماری آلزایمر دیده می‌شود. در بیشتر موارد این اختلال پاسخ بیمار به شرایط است. بنابراین می‌توانیم دلایل زیر را به عنوان دلیل بی‌اشتهایی بیان کنیم:

• کمبود فعالیت‌های فیزیکی

انسان‌ها نیاز به غذا پیدا می‌کنند، چراکه فعالیت‌های فیزیکی عضلات را وادار به استفاده از قند خون می‌کند و زمانی که میزان قند خون و انرژی بدن کم شود نیاز به غذا خوردن احساس می‌شود. بیماران مبتلا به آلزایمر به دلیل مشکلات حرکتی، حداقل‌ حرکت‌های فیزیکی روزانه را ندارند، به این ترتیب بی‌اشتها می‌شوند.

• نبود غذای مورد علاقه

علاقه نداشتن به غذا یکی دیگر از دلایل بی‌اشتهایی است. از آنجایی که فرد مبتلا نمی‌تواند نیازهایش را بازگو کند، اعتراض خود را با نخوردن نشان می‌دهد. اگر در طولانی مدت این موضوع تکرار شود، بی‌اشتهایی ایجاد خواهد شد. بنابراین در برنامه غذایی، مواردی را قرار دهید که همیشه مورد علاقه بیمار بوده است.

• دردهای طولانی مدت

دردهایی مانند دندان درد، از مواردی است که بسیار آزار دهنده است. بنابراین سعی کنید چکاپ دوره‌ای داشته باشید تا از مشکلات دهان و دندان بیمار مطلع شوید.

• استفاده از داروی قوی

برخی داروها باعث بی‌اشتهایی می‌شوند. داروهای قوی بیماری آلزایمر معمولاً چنین اثراتی دارند. در این مواقع از پزشک کمک بگیرید.

مشکل بلع در بیماران آلزایمری، زمانی به اوج آسیب‌رسانی خود می‌رسد، که بیمار دچار بی‌اشتهایی نیز باشد.و به این ترتیب ویتامین‌ها و انرژی لازم در سطحی بسیار پایین قرار می‌گیرد. بی‌اشتهایی در بیماران آلزایمری در بسیاری از ساعات روز برای آن‌ها وجود دارد. کاری که پرستار باید انجام دهد، بررسی یک روز از زندگی بیمار است. به این ترتیب متوجه خواهد شد که در چه زمان‌هایی اشتهای بیشتری دارد و علاقه دارد که چیزی بخورد. در این زمان‌ها گرسنگی و اشتها در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند و عمل بلع راحت‌تر صورت می‌گیرد.

توصیه‌های پایانی در مواجهه با مشکل بلع در سالمندان

زمانی که مسئولیت نگهداری از فردی را پذیرفته‌اید که بیماری پیشرونده‌ای مانند آلزایمر دارد، در ابتدا باید اطلاعات خود را از این بیماری افزایش دهید و سپس نکات مهم در نگهداری از سالمندان آلزایمری را بیاموزید. در حین کسب این اطلاعات به بیماری‌ها و اختلالاتی بر خواهید خورد، که مشکلات جانبی آلزایمر هستند. مشکل بلع در بیماران آلزایمری، از این دسته است.

این اختلال می‌تواند شرایط بیماری را بسیار سخت‌تر از آنچه هست کند، بنابراین اگر تصور می‌کنید نمی‌توانید به خوبی یک متخصص از بیمار نگهداری کنید و ممکن است در شرایط بحرانی قادر به انجام اقدامات لازم نباشید، می‌توانید از کمک خدمات پرستاری ارسطو استفاده کنید و نگرانی‌های خود را به حداقل برسانید.

عنوان های جستجو شده برای این مطلب:

• https://nurse21 com/درمان-بلع-و-جویدن-در-سالمندان-و-بیماران/
• بلع درمانی در منزل