روش های پرستاری اورژانس: آموزش + شرح وظایف

زمان تقریبی مطالعه: 12 دقیقه

اورژانس موقعی مطرح می شود که وضعیت جسمانی یا روانی بیمار بطور ناگهانی آسیب ببیند. اگر برای چنین فردی اقدامات درمانی فورا انجام نشود، وی خواهد مرد. تدابیر پرستاری در اورژانس نیز، درمورد بیمارانی که نیاز فوری از نظر جسمی و روانی دارند، انجام می شود. پزشک و پرستار موظف به درمان آگاهانه بیمار و رفع اضطراب وی می باشند. نادیده گرفتن شکایات بیمار منجر به ناتمام ماندن فرآیند درمان می شود. به علت وضعیت ویژه بیمار او قادر به تشکر از زحمات کارکنان تیم نیست و این امر باعث می شود که شکایات وی نادیده گرفته شده  و از یک پرستاری ایده آل محروم گردد.

اقدامات پرستاری در شرایط عادی باعث می شود که بیمار بتواند به سطوح  بالاتر سلامتی دست یابد. ولی در اورژانس، این اقدامات باعث تجدید حیات بیمار و زنده ماندن او می شوند. تأثیر این اقدامات را می توان موقعی که افراد دچار اضطراب و استرس می شوند، بخوبی مشاهده  کرد. در این مواقع افراد قادر به تمرکز افکار خود نیستند و نمی توانند در مورد وضعیت خود تصمیم عاقلانه ای بگیرند و لازم است تیم درمانی به کمک آنها بشتابد. با توجه به مطالب فوق می بینیم که بین  یک بیمار بستری در بخش و یک بیمار  بستری در بخش اورژانس تفاوت بسیاری وجود دارد و لازم است پرستار در بخش اورژانس از اطلاعات علمی بیشتری برخوردار  باشد. نکته مهم این است که تمام بیماران باید از یک  مراقبت پرستاری مطلوب استفاده نمایند.

پرستاری اورژانس (Emergency nursing) چه کسی است؟

پرستاری اورژانس یکی از تخصص های پرستاری است که در آن پرستاران از بیماران در مراحل بحرانی بیماری یا آسیب مراقبت می کنند. پرستار اورژانس زودتر از معاینهٔ پزشک با بیمار در تماس است؛ بنابراین او باید در معاینهٔ فیزیکی بسیار ماهر و سریع باشد.

پرستاران اورژانس برای تشخیص درست و سریع مشکلات تهدید کنندهٔ ای است که برای زندگی بیمار آموزش دیده‌اند. آنها می توانند در بخش های اورژانس بیمارستان ها، آمبولانس ها، مراکز اورژانس، زمین های ورزشی و غیره کار کنند. یک پرستار اورژانس باید توانایی درمان هر بیماری، خواه گلودرد ساده یا حمله قلبی را برای همه سنین داشته باشد.

مراقبتهای پرستاری در اورژانس شامل چه مواردی است؟

پرستاری اورژانس مراقبت های پرستاری تخصصی است که به بیماران در هر سنی و در هر زمانی که وضعیت جسمی یا روانی آن ها تغییر کرده و نیاز به مداخله فوری دارند، ارائه می شود. این اقدامات معمولاً در اورژانس یا در یک واحد سیار مانند آمبولانس انجام می شود.

حوزه فعالیت پرستار اورژانس بسیار گسترده است و شامل بیمارانی می شود که از مشکلات مختلفی مانند سکته قلبی، نارسایی قلبی و آمبولی ریه رنج برده اند. برای دریافت بهترین مراقبت های پزشکی در بخش اورژانس، پرستار نیاز به دانش و مهارت کافی برای شناسایی، تعیین اولویت ها و حل مشکلات زمینه ای بیمار دارد.

میزان خطر بستگی به آگاهی پرستار در حل مشکل و میزان مهارت های فنی دارد. اضطراب و نگرانی در چنین شرایطی قابل درک است؛ زیرا سطح اپی نفرین افزایش یافته و در نتیجه توانایی شما در پاسخگویی را بالا می برد. اما داشتن اضطراب و عصبانیت ویرانگر است و باعث مشکلاتی در عملکرد انسان می شود. بهترین راه برای مقابله با این احساسات این است که برای مقابله با مشکلات بیمار، چه از نظر بالینی و چه از لحاظ فنی، به خوبی آماده باشید.

خصوصیات حرفه ای پرستار اورژانس

• دارای مدرک معتبر از نظام پزشکی و مخصوص در زمینه پرستاری باشد.
• به‌عنوان یک پرستار فعال و دقیق تأیید و گواهی شود.
• از نظر سلامتی کامل قلبی، روحی و بدنی تأیید شود.
• حداقل چند سال سابقهٔ کار پرستاری به طور مداوم در بیمارستان را در پرونده کاری خود ثبت کند و 6 ماه آن در بخش اورژانس طی کرده باشد.
• حداقل 4 دورهٔ تمرینی و تعلیمی برای موقعیت‌های اورژانس زیر نظر یک پرستار با سابقه و باتجربه را طی کند.
• حداقل  3 دوره در نقش پرستار اورژانس در بیمارستان کارکرده باشد.

شـرایط پرستار اورژانس

دیدیم که اورژانس نشانگر احساس خطر، وضعیت بحرانی ویک تجربهٔ ناشناخته است. در این احساس، بیمار و همراهان وی و کارکنان اورژانس شریک‌اند. در صدمات بدنی نیز علاوه بر اختلال جسمی، عدم تعادل روانی وجود دارد و به همین جهت بیمار باید هم از نظر وضعیت جسمی وهم ازنظر وضعیت روانی حمایت شود. یکی از اهداف اورژانس، جلوگیری از بروز اختلالات روانی در بیمار است. بیماران اورژانس با سایر بیماران حتی افراد بستری در سایر بخش‌های بیمارستان فرق دارند.

یک پرستار اورژانس باید دارای ویژگی های خاص شخصیتی باشد که مهمترین آنها عبارت‌اند از:

• دارای روحیه از خودگذشتگی باشد.
• همیشه سعی کنید دانش و مهارت های جدید و به روز را یاد بگیرد.
• در شرایط بحرانی و سخت بتواند خونسردی خود را حفظ کند.
• بتواند احساسات خود را کنترل کند.
• مهربان و در عین حال جدی باشید.
• شرایط را به خوبی درک کنید.
• خدمات پرستاری در منزل را به خوبی به مصدومین ارائه دهد.
• شناسایی اولویت از نکات مهم برای پرستاران اورژانس است.
• همه مجروحان را به یک چشم ببیند و بر اساس نیاز و اولویت بندی درمان را شروع کند.
• اعتماد مصدومان را برای مداوای فوری آنها جلب کند.
• بر ترس خود غلبه کند.
• قادر به جلب همکاری دیگران در شرایط بحرانی باشد.
• تمام مهارت ها و تکنیک های مورد نیاز برای مقابله با بلایا را بداند.
• توانایی سازماندهی و رهبری گروه های درمانی را داشته باشد.

اصول اولیه در اورژانس

در بخش اورژانس، پرستار لازم است اقداماتی را انجام دهد که از مرگ و یا تشدید بیماری و مشکل جسمی یا روانی بیمار جلوگیری کند. در هنگام بررسی مصدومین لازم است پرستار نکات مهمی را رعایت کند. رعایت این موارد ضمن کمک به تشخیص مشکل بیمار، از تشدید  مشکل نیز جلوگیری می کند. این موارد عبارت‌اند از:

• با حفظ آرامش برای انجام صحیح کارهای خود فکر کند.
• مصدوم و افراد حاضر در صحنه حادثه را شناسایی نماید.
• در مورد مشکلات حیاتی مثل قطع تنفس، فقدان نبض، خونریزی و مسمومیت یک بررسی سریع  به عمل  آورد.
• اقدامات لازم  جهت نجات جان بیمار را انجام دهد.
• قبل از معاینه بدن های آسیب دیده یک معاینه سیستمیک انجام داد.
• مصدوم را در وضعیت خوابیده یا همان وضعیتی که در آن پیدا شده است (در صورت عدم وجود ارتوپنه) نگه دارید و از سرما و رطوبت محافظت کنید.
• اگر قربانی هوشیار است، برای او توضیح دهید که چه اتفاقی افتاده و به او اطمینان دهید که به او کمک خواهد شد.
• از اعمال و حرکات غیر ضروری خودداری کنید. زیرا حرکت اضافه می تواند آسیب موجود را بدتر کند.
• اگر خطر آسیب به شکم وجود دارد یا لازم است بیمار را بیهوش کنید مایعات ندهید.
• بیمار را حرکت ندهید و کمک های اولیه را ارائه دهید.

در همهٔ موقعیت‌های اورژانسی پرستار باید آرامش خود را حفظ کند. او باید فکر کند که چه اتفاقی افتاده و او در این حالت چه باید بکند. باید سریعاً اقدام کرده و هیجان‌زده نشود. آرامش ذهن خود را حفظ کرده و بداند که اگر نتواند یک تصمیم صحیح اتخاذ نماید، زندگی یک انسان به خطر می افتد.

وظایف پرستار بخش اورژانس

هر پرستاری در هر موقعیتی که مشغول به کار است، یکسری وظایف خاصی را بر عهده دارد که باید آنها را به نحو احسنت انجام دهد. در ادامه وظایف هر پرستار از بخش اورژانس را نسبت به موقعیت و وظایفی که در حال ایفای آن است توضیح می دهیم:

·  پرستار ویژه در نقش مراقبتی

• انجام کار پرستاری شایسته و اجرای اقدامات لازم برای بیمارانی که نیاز به مراقبت ویژه دارند؛ مانند پرستار سالمند در منزل
• تجزیه و تحلیل و بررسی داده های جمع آوری شده از بیماران نیازمند مراقبت ویژه
• رعایت قواعد رفتار حرفه ای در برخورد با همکاران، بیماران، بستگان و دوستان

· پرستار ویژه در نقش آموزشی

• به روز رسانی دانش و مهارت با استفاده از روش های آموزشی عمومی
• آموزش همکاران و سایر پرسنل در مورد نحوه مراقبت از بیماران بدحال در بخش مراقبت های ویژه
• آموزش سطوح مختلف دانشجویان پرستاری در واحد مراقبت ویژه
• ارائه آموزش های لازم را به خانواده و دوستان بیماران

· پرستار ویژه در نقش پژوهشی

• انجام تحقیقات مفید و کاربردی در مورد مشکلات موجود در بخش مراقبت های ویژه
• تولید مقالات علمی از منابع معتبر مربوط به نگهداری و مراقبت از بیماران بدحال
• ارتباط با مراکز تحقیقاتی داخلی و خارجی مرتبط با مراقبت از بیماران بدحال

· پرستار ویژه در نقش مدیریتی

• تجزیه و تحلیل نحوه ارائه خدمات پرستاری به بیماران بدحال در بخش مراقبت های ویژه
• بهینه سازی فرآیند مراقبت از بیماران بدحال از طریق توسعه و اجرای مداخلات
• استفاده از رویکردها و ابزارهای مدیریتی متعدد برای کاهش مرگ‌ومیر بیماران
• مشاوره به مدیران سیستم سلامت جامعه و سیاست‌گذاران در تصمیم گیری های مربوط به بیماران مبتلا به بیماری حاد و بخش های مراقبت های ویژه
• ایجاد شرایط برای همکاری گروهی مؤثر بین همکاران بخش
• تأثیرگذاری بر دیگران به عنوان یک الگوی حرفه ای

پرستار مسلط بر شرایط اورژانسی در منزل

پرستاری اورژانس در منزل، به معنای استقرار یک سیستم درمانی پیشرفته است که در آن پرستار نه تنها یک مراقب، بلکه یک متخصص بالینی با صلاحیت‌های مدیریت راه هوایی پیشرفته، تفسیر لحظه‌ای نوار قلب (ECG)، مدیریت تیتراسیون داروهای حیاتی (مانند وازوپرسورها) و کار با ونتیلاتورهای مکانیکی است. در این مدل، خانه دیگر فقط یک محل سکونت نیست، بلکه به یک “بیمارستان توزیع شده” تبدیل می‌شود که در آن استانداردهای کنترل عفونت، ایمنی بیمار و مستندسازی بالینی دقیقاً مشابه بخش‌های ویژه بیمارستانی اجرا می‌شود، با این تفاوت مهم که تمام تمرکز تیم درمان تنها بر روی یک بیمار معطوف است.

شاخص مقایسه	بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) بیمارستان	واحد مراقبت ویژه در منزل (Home ICU)	تحلیل و پیامدها
نسبت پرستار به بیمار	۱ به ۲ یا ۱ به ۳ (در شرایط بحرانی بیشتر)	۱ به ۱ (اختصاصی و متمرکز)	کاهش خطای انسانی، افزایش سرعت واکنش به تغییرات بالینی، نظارت مداوم.
محیط میکروبی	باکتری‌های مقاوم، ریسک بالای عفونت متقاطع	محیط ایزوله، فلور میکروبی آشنا	کاهش نیاز به آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف، کاهش عفونت‌های ثانویه.
تعاملات روانی-اجتماعی	ملاقات محدود، انزوای اجتماعی، دلیریوم (ICU Delirium)	حضور خانواده، حفظ چرخه شب و روز، کاهش اضطراب	بهبود وضعیت شناختی، کاهش نیاز به داروهای سداتیو (آرام‌بخش).
انعطاف‌پذیری برنامه	روتین خشک و غیرقابل تغییر بیمارستانی	قابل تطبیق با عادات و نیازهای بیمار	افزایش رضایت‌مندی بیمار و خانواده، حفظ استقلال نسبی.
هزینه‌های اقتصادی	بسیار بالا (تخت‌روز، خدمات هتلینگ)	هزینه اولیه تجهیز + هزینه پرسنل	در درازمدت مقرون‌به‌صرفه‌تر، حذف هزینه‌های سربار بیمارستانی.

تجهیزات مورد نیاز برای مراقبت از بیمار اورژانسی در منزل

در ادامه، جدول دقیقی از تجهیزات مورد نیاز و پروتکل‌های نگهداری آنها ارائه شده است تا به عنوان چک‌لیست برای خانواده‌ها و پرستاران عمل کند.

دسته تجهیزات	اقلام ضروری	نکات کلیدی نگهداری و پایش توسط پرستار	استراتژی پشتیبان (Backup)
تنفسی	ونتیلاتور پرتابل، اکسیژن‌ساز (۵-۱۰ لیتر)، ساکشن برقی، نبولایزر	چک کردن مدارها برای نشتی، تعویض فیلترهای آنتی‌باکتریال، کالیبراسیون سنسور اکسیژن	آمبوبگ (تنفس دستی)، کپسول اکسیژن ۲۰ یا ۴۰ لیتری، ساکشن پدالی یا دستی.
مانیتورینگ	مانیتور علائم حیاتی، پالس اکسیمتر انگشتی مجزا، دستگاه فشارسنج دیجیتال و عقربه‌ای	تنظیم حدود آلارم (Alarm Limits) متناسب با سن و شرایط بیمار، چک کردن کابل‌ها	پالس اکسیمتر پرتابل باتری‌خور، گوشی پزشکی و فشارسنج دستی.
رفاهی/ایمنی	تخت بیمارستانی برقی، تشک مواج سلولی، بالابر بیمار (Patient Lift)	چک کردن موتور تخت و تشک، اطمینان از بالا بودن حفاظ‌های کنار تخت (Bed Rails)	تخت معمولی با تغییر پوزیشن دستی توسط دو نفر، تشک تخم‌مرغی ساده.
دارویی/تزریقات	پمپ انفوزیون (Syringe Pump)، پمپ سرم، پایه سرم	کالیبراسیون سرعت تزریق، جلوگیری از هواگیری ست‌ها	ست‌های میکروست برای تنظیم دستی قطرات، سرنگ‌های مختلف.
احیا (Emergency)	کیف احیا (تراشه، لارنگوسکوپ)، الکتروشوک (AED در موارد خاص)	چک کردن تاریخ انقضای داروها (آدرنالین، آتروپین)، شارژ بودن باتری لارنگوسکوپ	تماس فوری با ۱۱۵، انجام ماساژ قلبی دستی با کیفیت بالا.

مدیریت بحران و تریاژ در منزل

در بیمارستان، سیستم شاخص شدت اورژانس (ESI) برای اولویت‌بندی بیماران استفاده می‌شود. در منزل، پرستار باید این الگوریتم را برای مدیریت تک‌بیمار تطبیق دهد تا بداند چه زمانی باید مداخله کند و چه زمانی باید با اورژانس تماس بگیرد.

1. وضعیت قرمز (احیا – ESI Level 1):
   • سناریو: بیمار دچار ایست قلبی شده، تنفس قطع شده، یا راه هوایی کاملاً مسدود است.
   • اقدام پرستار: شروع فوری CPR (احیای قلبی-ریوی)، استفاده از آمبوبگ با اکسیژن ۱۰۰٪، تماس همزمان خانواده با ۱۱۵. در این شرایط، ثانیه‌ها تعیین‌کننده هستند. پرستار نباید منتظر رسیدن پزشک بماند.
2. وضعیت نارنجی (اضطراری – ESI Level 2):
   • سناریو: افت ناگهانی سطح هوشیاری (مثلاً از بیدار به خواب‌آلودگی شدید)، افت اشباع اکسیژن زیر ۸۵٪ با وجود اکسیژن، درد شدید قفسه سینه، یا خونریزی فعال.
   • اقدام پرستار: اصلاح وضعیت بیمار، افزایش اکسیژن، ساکشن راه هوایی، چک کردن قند خون، و تماس فوری با پزشک معالج یا اورژانس برای انتقال احتمالی. این بیماران “پتانسیل” ایست قلبی را دارند.
3. وضعیت زرد و سبز (پایدار – ESI Level 3-5):
   • سناریو: تب، نیاز به تعویض پانسمان، تغییر جزئی در فشار خون، یبوست.

اقدام پرستار: مدیریت دارویی طبق دستورات PRN (در صورت لزوم) پزشک، پاشویه‌، هیدراتاسیون، و گزارش‌دهی در نوبت بعدی ویزیت.

پروتکل‌های تخصصی مراقبت از زخم و عفونت

یکی از بزرگترین تهدیدات بیماران بستری در منزل، زخم بستر (Pressure Injury) است. پرستار باید بر اساس مقیاس برادن (Braden Scale) ریسک بیمار را ارزیابی کند.

• پیشگیری: تغییر پوزیشن هر ۲ ساعت یکبار (قانون ساعت: ۲ پشت، ۴ پهلوی راست، ۶ پهلوی چپ…). استفاده از اسیدهای چرب ضروری (روغن‌های گیاهی خاص) برای ماساژ پوست سالم (نه روی زخم) جهت بهبود خون‌رسانی.
• درمان: استفاده از پانسمان‌های نوین (مانند هیدروکلوئیدها، آلژینات‌ها برای زخم‌های ترشح‌دار، و فوم‌ها) بر اساس مرحله زخم. دبریدمان (برداشتن بافت مرده) بافت‌های نکروز شده توسط پرستار متخصص زخم (Wound Nurse) باید انجام شود.

مدرک پرستاری اورژانس

پرستاران فعال در این حوزه باید دوره‌هایی مانند TNCC (دوره جامع پرستاری تروما) را گذرانده باشند. اگرچه TNCC بر تروما تمرکز دارد، اما اصول آن شامل “ارزیابی سیستماتیک”، “مدیریت راه هوایی”، “شوک” و “مداخلات سریع” دقیقاً همان مهارت‌هایی هستند که در مراقبت از هر بیمار بدحالی در منزل نیاز است. این دانش به پرستار اعتماد به نفس می‌دهد تا در لحظات بحرانی، به جای وحشت، بر اساس الگوریتم‌های علمی عمل کند.

جلوگیری از قطع برق برای بیماران بستری در منزل

امنیت بیمار نباید تنها به یک منبع وابسته باشد. ما نیاز به لایه‌های متعدد ایمنی داریم:

1. لایه اول: باتری‌های داخلی (Internal Batteries):
   اکثر ونتیلاتورهای پرتابل مدرن دارای باتری داخلی هستند که بین ۴ تا ۸ ساعت شارژ نگه می‌دارند.
   • وظیفه پرستار: تست روزانه سلامت باتری. اطمینان از اینکه دستگاه همیشه به برق متصل است تا باتری فول‌شارژ بماند. هرگز نباید اجازه داد باتری کاملاً تخلیه شود زیرا عمر آن کاهش می‌یابد.
2. لایه دوم: منبع تغذیه بدون وقفه (UPS):
   دستگاه UPS واسطی بین برق شهر و تجهیزات پزشکی است. در صورت قطع برق، UPS بدون هیچ وقفه‌ای (Zero switch time) برق را از باتری‌های خارجی خود تأمین می‌کند.
   • محاسبه توان: برای یک ستاپ کامل (ونتیلاتور + اکسیژن‌ساز + تشک مواج + ساکشن)، نیاز به UPS با توان بالا (مثلاً 2KVA یا بالاتر) و بانک باتری قوی است. اکسیژن‌سازها مصرف برق بالایی دارند و ممکن است UPSهای معمولی را سریع تخلیه کنند، لذا اولویت اتصال با ونتیلاتور است.
3. لایه سوم: ژنراتورهای مستقل:
   برای قطعی‌های طولانی (بیش از ۴-۵ ساعت)، باتری‌ها جوابگو نیستند. موتور برق‌های بنزینی کوچک (اینورتردار برای تثبیت ولتاژ) گزینه‌ای حیاتی برای شارژ مجدد باتری‌ها و روشن نگه داشتن اکسیژن‌ساز هستند.
   • نکته ایمنی: ژنراتور حتماً باید در بالکن یا فضای باز کار کند تا خطر مسمومیت با گاز CO وجود نداشته باشد.
4. لایه آخر (Fail-safe): تنفس دستی و کپسول:
   اگر همه چیز از کار افتاد (خرابی دستگاه، اتمام باتری، نبود بنزین)، پرستار باید فوراً آمبوبگ را به لوله تراشه بیمار متصل کرده و با ریتم منظم (معمولاً ۱۰-۱۲ بار در دقیقه برای بزرگسالان) تنفس دستی بدهد. منبع اکسیژن در این حالت، کپسول اکسیژن سیلندری است که نیاز به برق ندارد. این “مهارت دستی” مرز بین مرگ و زندگی است.

سندروم فرسودگی مراقب

اعضای خانواده که به صورت مداوم درگیر مراقبت هستند، در معرض خستگی شدید جسمی و عاطفی قرار دارند. علائم آن شامل تحریک‌پذیری، اختلال خواب، احساس گناه و افسردگی است.

• مداخله پرستار: پرستار باید به عنوان یک حائل عمل کند. او باید خانواده را تشویق کند تا مسئولیت‌های تخصصی را به او بسپارند و خودشان نقش “عاطفی” را ایفا کنند. تشویق اعضای خانواده به داشتن زمان‌های استراحت (Respite Care) و خروج از منزل برای تجدید قوا ضروری است.

حفظ کرامت و حریم خصوصی بیمار

یکی از چالش‌های مراقبت در منزل، حفظ مرزهای حریم خصوصی است. بیمار ممکن است از اینکه فرزندان یا والدینش شاهد پروسه‌های دفعی یا نظافتی او باشند، احساس شرم کند.

• راهکار: پرستار باید هنگام انجام پروسیجرهای خصوصی (مانند سوندگذاری یا تعویض پوشک)، از خانواده بخواهد اتاق را ترک کنند یا از پاراوان استفاده کند. حفظ “کرامت انسانی” بیمار، حتی اگر او بیهوش باشد، یک اصل اخلاقی غیرقابل نقض است.

حدود اختیارات قانونی پرستاری اورژانسی در منزل

یک سوال رایج و بسیار مهم این است: آیا پرستار در منزل مجاز به انجام کارهایی مانند اینتوباسیون (لوله گذاری) است؟ پاسخ دقیق حقوقی و حرفه‌ای این است: خیر، مگر در شرایط استثنایی.

اینتوباسیون یک پروسیجر پزشکی پیشرفته است که معمولاً توسط متخصص بیهوشی یا طب اورژانس انجام می‌شود. پرستاران (حتی با مدرک ICU) در شرح وظایف استاندارد خود مجاز به اینتوباسیون روتین نیستند، مگر اینکه دوره‌های پیشرفته خاص (مانند بیهوشی) را گذرانده باشند و تحت پروتکل‌های نظارتی دقیق پزشک باشند. در منزل، اگر لوله تراشه بیمار خارج شود (Extubation ناخواسته)، وظیفه پرستار برقراری راه هوایی با آمبوبگ و ماسک، و تماس فوری با ۱۱۵ است. تلاش برای لوله‌گذاری توسط فردی که مهارت کافی ندارد می‌تواند منجر به آسیب شدید به تارهای صوتی یا لوله‌گذاری در مری شود.

انتخاب موسسه پرستاری معتبر

بازار خدمات پرستاری در منزل پر از گزینه‌های متنوع است، اما همه آنها صلاحیت ارائه خدمات “اورژانس” و ICU را ندارند. خانواده‌ها باید در انتخاب موسسه به موارد زیر توجه کنند:

1. مجوز رسمی وزارت بهداشت: موسسه باید پروانه بهره‌برداری معتبر داشته باشد.
2. سوپروایزر پرستاری: آیا موسسه یک سرپرستار دارد که بر کار پرسنل نظارت کند و در صورت بروز مشکل فنی یا بالینی، پشتیبان پرستار باشد؟
3. پشتیبانی تجهیزات: آیا موسسه تعهد می‌دهد که در صورت خرابی ونتیلاتور در ساعت ۲ صبح، دستگاه جایگزین ارسال کند؟
4. بیمه مسئولیت: پرستاران اعزامی باید دارای بیمه مسئولیت حرفه‌ای باشند.

سخن پایانی

پرستاری اورژانس در منزل، تلفیقی از علم، هنر و عشق است. این مسیر اگرچه چالش‌برانگیز است و مسئولیت سنگینی را بر دوش خانواده و تیم درمان می‌گذارد، اما پاداشی بزرگ به همراه دارد: بازگرداندن “زندگی” به روزهای بیماری. وقتی بیمار در خانه است، او دیگر “بیمار تخت شماره ۵” نیست؛ او پدر، مادر، همسر یا فرزندی است که در امن‌ترین نقطه جهان، یعنی خانه، نفس می‌کشد. با رعایت استانداردهای علمی مطرح شده در این گزارش، تجهیز مناسب و بهره‌گیری از پرستاران متخصص و دلسوز، می‌توان بر خطرات غلبه کرد و کیفیت زندگی را حتی در سخت‌ترین شرایط بیماری حفظ نمود.

سوالات متداول (FAQ)

۱. آیا می‌توانیم هر پرستاری را برای بیمار با ونتیلاتور استخدام کنیم؟

خیر. کار با ونتیلاتور نیازمند دانش تخصصی فیزیولوژی تنفس و مکانیک دستگاه است. پرستار باید توانایی تفسیر آلارم‌ها (High pressure, Low volume) را داشته باشد. استفاده از پرستاران عمومی یا بهیاران برای این بیماران خطرناک است.

۲. هزینه راه‌اندازی ICU در منزل چقدر است و آیا بیمه آن را پوشش می‌دهد؟

هزینه شامل دو بخش است: ۱. اجاره/خرید تجهیزات ۲. حقوق پرستار. اگرچه هزینه اولیه ممکن است بالا به نظر برسد، اما در مقایسه با هزینه تخت‌روز ICU بیمارستان خصوصی (که شامل هزینه‌های هتلینگ و… است)، مراقبت در منزل در طولانی مدت حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد ارزان‌تر است. برخی بیمه‌های تکمیلی بخشی از هزینه‌های پرستاری و تجهیزات را با ارائه فاکتور رسمی پوشش می‌دهند.

۳. چگونه بفهمیم بیمار در منزل درد دارد (وقتی نمی‌تواند صحبت کند)؟

پرستاران از مقیاس‌های رفتاری درد (مانند CPOT یا FLACC) استفاده می‌کنند. علائمی مانند اخم کردن، سفت کردن مشت، افزایش ضربان قلب، تعریق یا مقاومت در برابر حرکات ونتیلاتور، نشانه‌های درد هستند که نیاز به مداخله دارویی دارند.

۴. در مورد تغذیه بیمار چه باید کرد؟

بیماران ICU در منزل معمولاً نیاز به رژیم‌های پرپروتئین و پرکالری دارند تا از تحلیل عضلانی و زخم بستر جلوگیری شود. اگر بیمار گاواژ (تغذیه لوله‌ای) می‌شود، استفاده از محلول‌های استاندارد و رعایت پوزیشن نیمه‌نشسته (حداقل ۳۰ درجه) حین و بعد از تغذیه برای جلوگیری از برگشت غذا به ریه (آسپیراسیون) ضروری است.