برخی از دغدغهها و سوالهای اصلی فرزندانی که از سالمندان مراقبت میکنند شامل موارد ذیل میشود که عمل به برخی از توصیههای مطرح شده در این گزارش میتواند برخی از این دغدغهها و نگرانیها را به حداقل برساند.
زمین خوردن یکی از عوامل اصلی جراحتهای منجر به فوت در بیماران ۶۵ سال به بالا است. در یک سوم این افراد ضعف بینایی و جسمانی، مصرف دارو، موانع خطرناک نظیر کفپوشهای لیز و کمبود نور کافی از عوامل اصلی زمین خوردن محسوب میشوند. اما خیلی از این زمین خوردنها قابل پیشگیری هستند. یکی از بهترین راهها برای اینکه والدین خود را همیشه سرپا نگه دارید این است که این موانع را از خانه آنها دور کنید. برای مثال گوشههای فرش و موکت را مهار کرده و از جمع شدن و تاخوردگی آنها جلوگیری کنید. کف حمام را با چسباندن کفپوشهای ضدسُرخوردن، ایمن کنید. همچنین روی دیوار دستگیرههایی نصب کنید. به والدین خود نیز توصیه کنید به جای پا برهنه رفتن در حمام از دمپاییهایی استفاه کنند که سُر نباشند. اگر والدین شما معمولا دچار زمین خوردن تصادفی میشوند با یک پزشک مشورت کنید تا دلیل اصلی این مشکل مشخص شود.
این مشکل زمانی تشدید میشود که والدین شما سعی میکنند مشکل زوال حافظه خود را از دیگران مخفی کرده یا از مراجعه به پزشک برای سنجش حافظه سرباز میزنند. بدنامی و وحشت از اسم «آلزایمر» و سایر گونههای زوال عقل، باعث میشود افراد سالخورده از مراجعه به پزشک و روبرو شدن با این بیماری فرار کنند. از آنجا که والدین سالخورده در مراجعه به پزشک به ویژه برای مشکلات ناشی از کهولت سن، نظیر ضعف حافظه، سرسخت و سمج هستند در صورت مشاهده هر گونه ضعفی در حافظه والدینتان، آنها را ملزم کنید به پزشک مراجعه کنند. اگرچه بسیاری از انواع زوال عقل قابل درمان نیستند اما میتوان روند بروز و پیشرفت برخی از آنها را کندتر کرد.
دانشکده پزشکی و سلامت هاروارد اعلام میکند که به طور میانگین، زنان بالای ۷۰ سال بیشتر ساعات بیداری خود را در حال نشستن یا دراز کشیدن سپری میکنند. همچنین نتایج مطالعه جدیدی نشان میدهد یک فرد ۶۵ ساله به طور میانگین در هفته ۴۸ ساعت تلویزیون تماشا میکند که این رقم معادل هفت ساعت در روز است.
آیا والدین شما به دلیل مشکلات و بیماریهای متعدد نزد چند پزشک میروند؟ در این صورت چه کسی بر تعدد و تنوع داروهای مصرفی آنها در قفسه داروهایشان نظارت میکند؟ مصرف داروهای مختلف برای کنترل چند بیماریِ همزمان وقتی با مشکل فراموشی سالمندان همراه شود خطر تداخل دارویی و همزمان شدن مصرف داروها و یا حتی واکنشها و حساسیتهای مشکلساز و گاهی نیز خطرناک را افزایش میدهد که این امر در درازمدت سبب اختلال ذهنی، ضعف حافظه و مشکلات دیگری میشود. این اختلالات به راحتی با زوال عقل در سالخوردگان اشتباه گرفته میشوند. مشکل «تداخل دارویی» یک معضل شایع در میان سالمندان است. سال گذشته تحقیقات پژوهشگران هلندی نشان داد، حدود یک پنجم داروهایی که برای سالمندان تجویز میشوند در واقع نابهجا و اشتباهی هستند. این مطالعه همچنین نشان داد داروهای معمولی که برای درمان آلرژی، افسردگی و تسکین درد تجویز میشوند بیشترین میزان داروهای تجویزی را در این گروه سنی تشکیل میدهند. این گروه داروها همچنین جزو مواردی هستند که منجر به بروز بیشترین واکنشهای حاد میشوند. پس در صورتی که حس کردید پدر یا مادر سالخورده شما دچار سوء مصرف دارو شده، او را به نزدیکترین مرکز درمانی منتقل کرده و فهرستی از تمام داروهای مصرفی وی همراه با زمان و دوز مصرف آنها را به پزشک ارائه کنید. به والدین خود نیز تاکید کنید به توصیههای پزشک به دقت عمل کنند و در صورت بروز هرگونه حالت غیرطبیعی با او تماس بگیرند.
مراقبت های اورژانسی یک ارتباط مهم در زنجیره مراقبتی برای بیماران سالمند میباشد. که به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی ، روانی و نیاز های اجتماعی اشخاص سالمند ، نوع مراقبت و کمیت مراقبتهای اورژانس برای این گروه از بیماران نسبت به سایر گروهها متفاوت می باشد. پزشکان و پرستارانی که در بخش اورژانس کار می کنند باید از این موقعیت خاص آگاهی داشته و خود را در مراقبت از این بیماران تطبیق دهند.
اشخاص سالمند از پرستار سالمند و مراقبت های پزشکی از سایر گروههای سنی استفاده می کنند که به دلیل بالا بودن بیماریهای مزمن در این گروه می باشد. همچنین ، استفاده از بخش های اورژانس ، طول مدت اقامت در بخش های اورژانس استفاده از حمل و نقل بیمار با آمبولانس و بستری شدن مورد بررسی قرار می دهد. تقریبا ۱۵% از بیماران بخش های اورژانس را افراد بالای ۶۵ سال تشکیل می دهند که به دلیل بیماری های قلبی – عروقی و ریوی و صدماتی که به دلیل سقوط در این گروه سنی رخ می دهد. می باشد. سکته قلبی و شکستگی های لگن نیز در این گروه سنی بیشتر شایع می باشد .
توصیه های مراقبتی در سالمندان پذیرش شده در اورژانس شامل موارد زیر می باشد :
۱ – نگرش پرستاران و پزشکان که باد نیازهای افراد سالمند تمرکز داشته باشد.
۲ – آموزش و اطلاعات مربوط به رژیم های درمانی که بهتر است در زمان ترخیص و به صورت کتبی و شفاهی و در حضور افراد خانواده ارائه گردد.
۳ – توسعه ارتباط با ارائه دهندگان مراقبت های اولیه بهداشتی .
۴ – بررسی وضعیت اجتماعی ، روانی و جسمانی افراد سالمند به طور منظم
۵ – مروری بر داروهای بیمار از نظر اثرات جانبی و تداخلات خصوصا داروهای سایکولپتیکک